Bericht 7

Bericht 7.

Zoals in de vrije wereld te doen gebruikelijk is mag eenieder die niet geïnteresseerd is in verdere berichten van dit forum dat mij p.o. laten weten: Stop the world, I want to get off! En je wordt ter plaatse geschrapt.

Wie nog niet op mijn lijst staat, die trouwens volkomen bij toeval is ontstaan uit adressen die ik om een of andere duistere reden toch al had, en graag mee wil doen, kan zich bij mij opgeven. Sommigen hebben dat al gedaan.

Tot nu toe heb ik aan iedereen die me wat stuurde beleefd gevraagd of hij publiekelijk op het forum wil. Een reactie die evident berust op een bericht geput uit het forum gaat voortaan zonder pardon de wereld in. Wie mij iets per email stuurt is van nu af vogelvrij. U bent gewaarschuwd.

Ephraim Eisenmann reageerde op de hartekreet van Hans Noach aldus:

Slechts  één opmerking over de mail van Hans Noach.

Het HB heeft, specifiek in Beer Sheva , dit jaar medegedeeld dat indien er voldoende belangstelling zou zijn er voor (natuurlijk gesubsidieerd) vervoer gezorgd zou worden.

Maar.....helaas...... Geen aanmeldingen 😪
Ephraim Eisenmann    17 juni 2016.

Laat er geen misverstand ontstaan.

Dit forum is bedoeld voor alle (ex)Nederlanders in Israel. Als jullie geen opinies, klachten of reacties genereren, dus als jullie het niet gebruiken, blijft het leeg. Ik zelf heb meerdere eigen uitlaten voor mijn geliefde grillen, en die vermeng ik niet met het forum.

Ik geloof dat een forum dat welwillend beheerd wordt, alleen al om hier en daar een typefout of taalfout recht te zetten, beter is dan een open podium; en dat laatste hebben we al, als ik de voorstanders van HOI mag geloven.

Een heel ander onderwerp wordt aangesneden door Leo Slijper. Hoewel het ons in Israel op het eerste gezicht niet specifiek raakt, gaat dit bijna zonder uitzondering over onze (voor-)ouders, en is het zeker een discussie waar we ons in mogen of moeten mengen. Zie hieronder.

Nannie Beekman maakte mij attent op een afwijzend artikel in de Volkskrant over hetzelfde onderwerp. Het was wat te lang om het hier op te nemen; als ik een link krijg, zal ik die doorgeven.

Eldad Kisch; 19 juni 2016.

Holocaust monument Amsterdam

De Amsterdamse gemeente heeft een slecht geweten, want na de oorlog zijn Joodse thuiskomers getracteerd op rekeningen en boetes voor niet betaalde erfpacht en andere belastingen. Het bedrag dat misschien wel legaal, maar niet netjes, is geïnd, bedraagt inclusief rente en inflatie tussen de vijf en tien miljoen euro. Large als de gemeente is, is er tien miljoen euro opzijgelegd.

En waar wil de gemeente dat dat geld naar toe gaat? Naar een groots gedenkteken voor omgekomen Joden, Roma en Sinti. Na lang ruzieën is er nu ook een plaats aangewezen: de Weesperstraat.

Het lijkt mij dat het nuttig is wanneer er (ook) binnen de Nederlandse gemeenschap in Israel een discussie op gang komt over deze zaak. Ik wil daar graag mee beginnen met deze bijdrage, maar ik hoop dat anderen hun mening zullen insturen.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik tegen ben.

De gemeente stelt dat het ondoenlijk is de nabestaanden van hen wie het geld toekomt, te gaan zoeken. De gemeente begint daar niet aan. Ik zou zeggen dat de gemeente dat dan maar wel moet proberen.

Amsterdam heeft behalve het Anne Frank Huis, dat jaarlijks vele buitenlandse bezoekers trekt, en daarom de stad veel geld in het laatje brengt, de Hollandsche Schouwburg, en, binnenkort, een Holocaust Museum tegenover de Hollandsche Schouwburg. Voor mij is dat genoeg. De Plantage was een erg joodse buurt, vlak naast het hart van vooroorlogs joods Amsterdam, en ziet er uit zoals mijn ouders, mijn grootouders en mijn overgrootouders de Plantage hebben gekend. De Hollandsche Schouwburg, en de crèche er tegenover, zijn deel van de geschiedenis van de sjoa. Een beter monument kan geen architect ontwerpen.

De Weesperstraat daarentegen is een snelweg en doet in niets denken aan de Weesperstraat, die ik mij herinner als een straat met vernielde huizen, maar waar lang geleden mijn betovergrootouders woonden. Een monument langs die snelweg zal mij zeker niet raken.

Een muur met meer dan honderdduizend namen (en een aantal zal zeker vergeten worden), meer dan zeventig jaar na hun dood, en betaald met (deels) hun eigen geld,  spoelt misschien het geweten van de Amsterdammers schoon, en overtuigt ook misschien wat toeristen een uurtje langer in Amsterdam te vertoeven, zodat het monument zich op den duur terugbetaalt, maar is voor de meer dan honderdduizend Nederlandse Joden die de oorlog niet overleefd hebben, geen genoegdoening.