Bericht 15

Bericht 15.

30 juni 2016.

Het is moeilijk als je zo aan de kantlijn staat om te voorspellen waar reacties op zullen komen. Ik had verwacht dat de inzending van Mieke Daniels over de kosten van activiteiten in de IOH iets los zouden maken, maar nee, geen kik.

Giora Nevo stuurt het volgende bericht:

http://israel.nlambassade.org/organization/cv-ambassadeur

​Shalom Eldad,

via allerlei geruchten  dat men de Nederlandse nationaliteit verliest wanneer a) men ook de Israelische nationaliteit bezit en b) wanneer men een ongeldig paspoort heeft.​

Vanmorgen belde ik naar de Consulaire afdeling van de Nederlandse Ambassade te Tel Aviv om precies te horen hoe de vork in de steel zit.

Degene die me te woord stond zei dat het 't beste zal zijn me te wenden via internet tot de website: israel.nlambassade.org

De ambtenaar zei niets op de vraag of ik de twee nationalitei​ten samen behouden kan.

Weer eens een opluchting want via allerlei geruchten en in de laatste "ALEH" schijnt het niet meer te kunnen.

Vond bij deze de CV  van de nieuwe Nederlandse Ambassad​eur ​​Gilles Beschoor Plug, ​die al ​enkele jaren​ in het Midden-Oosten ​werkzaam​ ​is​.

Prettig week-end,

Giora 

Het artikel van de advocaat Jacob Houdijk over dit onderwerp in de laatste Aleh had ook met vrucht in het Nederlands geplaatst kunnen worden. De regelingen voor het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit, ofwel het behouden of verliezen van dubbele nationaliteit, lopen van onbegrijpelijk tot absurd. Ik heb me er altijd over verbaasd dat mijn kleinkinderen, die geen woord Nederlands spreken behalve hagelslag, zonder meer een Nederlands paspoort krijgen. Wel aardig van de koning, toch?

Bericht 14.

27 juni 2016.

Er komen mooie uiteenlopende reacties binnen naar aanleiding van het bericht van Chaya Brasz over de HOI-lijst. Dat netwerk was, voorzover mij bekend is, de facto uitgestorven toen ik kort geleden op het toneel verscheen met het frisse idee om een discussieforum op te zetten voor (ex)Nederlanders in Israel. Zoals ik destijds schreef had ik nog nooit van HOI gehoord en ik was niet de enige. Dat nu precies in de periode dat het forum actief is, ook de HOI-lijst weer opleeft, is geen toeval, eerder navolging van dit goede voorbeeld, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Krachtige pogingen om mij op te laten gaan in deze mij onbekende lijst heb ik al gauw definitief van de hand gewezen, maar ze mogen alles overnemen wat de belangstelling zou kunnen hebben van hun leden. Ook dat heb ik vanaf het begin geschreven. HOI-leden kunnen zich  opgeven voor het forum, als ze dat willen, en vice versa. Al deze mogelijkheden zijn open. Het een sluit het ander niet uit. Ik stuurde dus onbezorgd nogmaals hun informatie rond.

Het forum is een service voor allen, het gaat over gedachtenwisseling en het is expliciet geen plaats voor ruzies.

Eldad.

Hi Eldad,

Waarom HOI weer in het leven roepen??

Jouw initiatief, het forum, is prima en een tweede groep volkomen overbodig.

Groeten,

Yvonne ben-Hador

Alle eer aan Saskia en David!!

Bertie Aronson

Mijn dank aan Eldad met het forum bericht no' 13 en alle andere interessante berichten dat we bijna dagelijks mogen lezen.

Ook mijn dank aan jou Chaya voor de uitleg van hoe de HOI van David en Saskia de Leeuw ontstond. Is het al tien jaar geleden dat deze noodkreet van de toen nog bestaande afd. ioh zuid, wegens het arrogante gedrag van het toenmalige hoofdbestuur te Sederot Jehudith 10 in Tel Aviv. Alhoewel het niet te vergelijken valt is hetgene dat in zich momenteel in Engeland en Europa afspeeld ook een soort "Noodkreet."

Waarvoor heeft de HOI twee moderators (מנחה) nodig?

Giora  Nevo. 

Proteah beHar  -  moshav Shoresh  113

Dan kan de ander op vakantie! De lijst houdt dus niet op als een van de twee moderators op vakantie gaat.

Chaya

Aan Eldad: Dank. Ze hebben zich wat mij betreft, zoals ik al schreef, niet gehouden aan het credo van  "niet beledigen etc.״. Ik prefereer daarom jouw "forum" . Ik hoop dat dat ook zo blijft!

Groet, Ephraim Eisenmann, voorzitter IOH.

En nu genoeg HOI!

Bericht 13

Bericht 13.

26 juni 2016.

Met het verzenden van de zware bestanden uit het NIW over de Marorgelden ontmoette ik enkele problemen, en het gevolg is dat niet iedereen alles meteen kreeg wat hij zou moeten lezen. Het komt dus bij sommigen nu iets later. Wie zo'n haast heeft moet maar een digitaal abonnement op het NIW nemen, want 'that is where the action is'.

Herman Braaf zond naar aanleiding van de korting op de WUV een gedicht. Omdat ik de vorige keer per vergissing zijn gedicht plaatste waar het eigenlijk niet de bedoeling was, heb ik dit opgenomen als aanhangsel om het weer goed te maken, maar het moet geen gewoonte worden.

En nog een commentaar van Giora Nevo inzake Marorgelden:

Goedemorgen dames en heren,

Had vaak last van openheid met verschillende vragen aan de Irgun Olei Holland (IOH). Ook het hoofdbestuur bleef in gebreke wat betreft openheid aan de leden.

De beste raad voor de menigte: lees het eerste boek over dit onderwerp van dhr. Philip Staal.

Shavua Tov,

Giora

En dit van Shalom Pront:

Aan het Kischforum

Ik vind het een hele eer de buurman van Ephraim Eisenmann te zijn, in ieder geval in het NIW van 24 juni, waar onze reacties op het standpunt van CJO inzake Maror-malversaties naast elkaar geplaatst zijn. Ik wilde Ephraim persoonlijk hierover spreken maar ik heb zijn mobiel-nummer niet, dus moest ik een andere weg vinden. Ik heb zeer veel waardering voor Ephraim vanwege zijn moedig standpunt, zoals uitgedrukt in zijn reactie. Dat is positief leiderschap en, naar ik hoop, het begin van het einde van de hegemonie van een heerszuchtig clubje met meer geheimen dan rechtstreekse antwoorden.

Ik roep ieder welmenend persoon op om Ephraim te steunen in zijn gezegend onderzoek naar de waarheid.

Shalom Pront

Bericht 12

Bericht 12.

Ditmaal verse reacties van SAMO en CJO op het artikel van Andre Boers in het NIW van twee weken geleden. En ingezonden brieven van Ephraim Eisenmann en Shalom Pront. De vraag omtrent mogelijke ongeregeldheden met de Marorgelden wil maar niet tot rust komen door onvolledige, ontwijkende en geheimzinnige antwoorden. Deze bijgevoegde stukken verhelderen de zaken niet echt en herhalen eerdere beweringen. Weer blijkt dat in Israel niets hierover wordt gepubliceerd omdat we geen echte mogelijkheid hebben om er ergens vrij over te discussiëren.

(Deze bestanden zijn te zwaar om allen samen te sturen, dus u krijgt ze in afleveringen).

Een ingezonden stuk van Mieke Daniels zal velen uit het hart gegrepen zijn en vraagt om reacties van organisaties en individuele lezers. Daarvoor is nu precies het forum.

Eldad Kisch; 24 juni 2016.

Bericht 11

Bericht 11.

De rust is weergekeerd op het forum en er komt minder post binnen.

Op de klacht van Hans Noach in Bericht 7 van het forum kwam een summier antwoord van Ephraim Eisenmann, dat raakt aan een specifiek punt.

Hans komt nu op dat onderwerp terug, want het is een veel algemenere aanklacht tegen de bestuurdersmentaliteit die hier toch nog wel eens rondwaart, en die de kleine groeperingen niet van belang acht of in zijn ogen te weinig aandacht schenkt.

Hans schreef:

Een reactie op Ephraim Eisenmann's antwoord betreffende het gesubsidieerd vervoer naar T-A voor de Beer Sheva'se leden is wel interessant , maar om de een of andere reden ziet hij het ledental in 't Zuiden over het hoofd.       Dit soort gebrek aan proporties kennen wij. In Tel Aviv en nabije omgeving wonen zeker een derde van de ex-Nederlanders d.w.z. ongeveer 5000 mensen en als er dan een koffieochtend of iets dergelijks wordt georganiseerd met 25 geinteresseerden dan wordt dat jubelend medegedeeld in Aleh alhoewel dat niet 1% is van de leden is,  maar als er in Beer Sheva bij een bijeenkomst ongeveer 15 leden verschijnen dan is dat ongveer 20% van de 75 leden, maar niet relevant voor het Hoofdbestuur en dat al sinds jaren. Het is alleen afhankelijk van het inititief en aanpak en dat vereist werk van degenen die een bestuurs functie op zich hebben genomen. 

Al diegenen die geen schone handen hebben zijn in de loop van de jaren volledig afgestudeerd in het negeren.      

Hans Noach

Met de bedoeling het forum leesbaar te houden, neem ik het op me om vriendelijk maar beslist sommige inzendingen niet te plaatsen. Als het te lang of te politiek wordt, en ook als het onderwerp overcompleet begint te raken en daardoor vervelend. Dat is het verschil met een open platform zonder redactie. Elk heeft zijn voor en zijn tegen.

Gisteren vond een aangename receptie plaats bij de Nederlandse ambassadeur ter ere van het vertrek van William Veldhuijzen van Zanten na zes jaar trouwe dienst aan het vaderland. Daar zag ik verschillende personen die ik liever niet de hand wil schudden en waarschijnlijk vice versa; we konden elkaar in de tuin zonder moeite uit de weg blijven. Aldaar tekende ik de volgende opmerking op uit de mond van een van onze voormannen: 'Het uiten van afwijkende politieke meningen leidt tot onnodoge onrust bij de ouderen in onze gemeenschap'. (Bedoeld wordt de bewoners van de ouderhuizen). Mooie humanitaire gedachte, wel een beetje bevoogdend; zie de bestuurdersmentaliteit hierboven.

Eldad Kisch; 23 juni 2016.

Bericht 10

Bericht 10.

Zojuist stuurde ik per separate mail de mening van het NRC over de AOW buiten de officiële grenzen van Israel.

Van Andre Boers kwam een link over hetzelfde onderwerp, namelijk een bericht van het CIDI hoe die de AOW zien:

http://www.cidi.nl/volledige-aow-rechten-voor-oorlogsgetroffenen-ongeacht-woonplaats/

Veel positieve reacties over het mooie artikel van Itamar Perath, met complimenten die ik niet allemaal plaats, maar twee wil ik jullie niet onthouden:

Prachtig !

Zowel het taalgebruik als de beschrijving van Henriette Boas !  Zij heeft ook nog even meegedaan met de Deborah vrouwen die gelijkheid in de Raad van de NIHS eisten. Het heeft geloof ik 30 jaar geduurd tot er eindelijk vrouwen lid van de raad mochten worden...

Marthi Herschler-de Wilde.

Bedankt Eldad voor het artikel over Jetty Boas, ik genoot  van haar artikelen, zo gek als ze was was ze ook aardig en ik denk nog steeds met veel bewondering aan haar.!!

Elisheva ( toen liesje) Auerbach.

Er kwamen twee relevante feitelijke opmerkingen over het verhaal van Itamar binnen.

Ten eerste dat dat H. Boas nooit professor was geworden, een van haar verwijten aan de wereld. Ten tweede dat ze niet in Betondorp woonde maar in Badhoevedorp – ook geen wereldstad.

Eldad Kisch; 21 juni 2016.

Bericht 9

Bericht 9.

Het is een genoegen dit verhaal van de hand van Ithamar Perath te mogen plaatsen op ons forum juist in deze dagen nu de biografie van Henriette Boas in de boekhandels ligt:   

Henriette Boas, vriendin en huisgast

Een mens bestaat in vele vormen:  zoals de erfcodes van zijn voorvaderen hem deden ontstaan,  zoals hij/zij zichzelf ziet, zoals allerlei anderen hem/haar zien, zoals hij/zij in de herinnering van verren en naasten gegrift staat, zoals hij/zij voortleeft in  wat h/z geschreven heeft, en wat er over h/h geschreven is, en nog geschreven mag worden.   

Waarom deze tamelijk banale mijmering? Omdat in het geval van Henriette Boas ik indrukken bewaar die niet geheel aansluiten op de monumentale Fee van intellect en wetenschap, de Vrouwe van kennisbegeerte, van ontzaggelijk geheugen en scherpte, van krant en schaar, een kristal van klaar denken en dichten.

In ons gezin werd de naam Jettie Boas vaak genoemd, samen met vele anderen die in Holland de sociale kring waren van de Zionistische Jeugdfederatie, en  waarvan mijn ouders, Meyer Premsela en Delly (Adèle) Premsela-de Jong, actieve leden waren geweest. Wij waren eind 1939 naar Palestina  gekomen. De Bezetting sloeg als een ijzeren deur achter ons dicht, en kleurde al onze herinneringen van milieu, familie en vrienden  in een onheildragend, grijs schemerlicht. Ik was een joch van zeven jaar, de leeftijd waarin je alles snel en scherp opneemt, niets vergeet, en in je groeiende hersenbibliotheek sorteert, met etiketten.  Ik sorteerde Jettie Boas zoals mijn ouders haar waardeerden: vreselijk knap, half mesjogge, nou nee, maar wat raar, he?  Och,  geen schoonheid, maar wat een kop!

Het leven in Palestina gedurende de oorlogsjaren was natuurlijk niet te vergelijken met de gruwelijkheden van Nazi-veroverd Europa en met de ruwe jaren daarna, maar het dagelijkse bestaan was sober, taai, zelf-doen, weinig eisen, helpen waar het nodig is.  Hotels en opvangcentra bestonden niet, gastvrijheid was vanzelfsprekend. Ons driekamer huisje in Beit Hakerem, een groene buitenwijk van Jeruzalem, was pension voor alles en iedereen die van buiten kwam, bekend maar meestal onbekend. De kinderkamer functioneerde  als logeerkamer. Er was een extra bed, en als het druk was deed een matras of deken op de tegelvloer goede dienst. Wij kinderen raakten eraan gewend dat je s'morgens opstond, en een wildvreemd persoon onder de lakens (Delly had een voorraad beddegoed uit Holland meegebracht) zag en hoorde snurken.  Als hondjes registreerden wij ook de geur  - we waren jong, en onze zintuigen in verse ontwikkeling.  Later hoorde je wel wie het was: vaak een figuur uit de herinneringwereld die in de hersenen gesorteerd lag.

Een strakrechte mummie in lakenwikkeling, met een bos wild bruin haar die buiten de verpakking los hing, bleek bij de ochtendkoffie (ersatz) de legendarische Jettie Boas te zijn. Ze paste vrij goed bij het hersenbeeld: de persoon die het rouwdicht over Lion Nordheim  had geschreven  kon geen kleurige fazant zijn, maar een wijze bruingrijze bos-uil. Het jaar was 1947 en ik was 13 jaar oud. Een gedicht kan niet goed zijn als een intelligente dertienjarige het niet begrijpen kan.

Jettie verbleef twee of drie maanden als logé in ons huisje. In al die tijd droeg zij dezelfde kleren (bruine rok, goorwitte blouse, gedraaide grijze kousen, laage strikschoenen met scheef afgesleten hakken).  Voor zover wij dat volgden, waste zij zich nooit. Mijn moeder kamde zo nu en dan haar wildbruine haardos ("Kind, je hebt zulk goed haar. Laat me het nou wat opkammen"). Ze voerde lange en diepe gesprekken met mijn ouders, met veel engelse tussenwoorden, en soms daverende  giechelpartijen omdat mijn vader een kundig nabootser was van hen bekende figuren. 

Jettie Boas kon geen coctact met ons kinderen vinden. Zij keek door ons heen door ronde brilleglazen, alsof we rupsen of insecten waren die te klein waren om op te eten. Wij namen haar dat niet  kwalijk . Buitenlanders waren toch altijd gek.  Jettie Boas was tijdig uit bezet Nederland gevlucht, verbleef in Parijs en daarna in Londen, en arriveerde penniless  met een bruin koffertje (papieren, geen kleren) in Palestina, op een journalistenvisum.

Jettie was geen lastige gast. Eten deed ze zowat niet. Gebruik van mes em vork waren haar vreemd.  Boterhammen (ja, zonder boter) trok ze met klauwachtige vingers uit elkaar en stopte de stukken in haar mond omdat dat nu eenmaal moest. Ditto met sinaasappel.  Waar je als kind toch op let.

Jettie ging elke dag naar de stad voor haar journalistieke baan, soms te voet in de regen (ze had een oud  jak daarvoor).  Ze had een eigenaardige manier van lopen:  een vormeloze schooltas aan een riem over haar schouder, waarmee ze sterk voorover gebukt haastig voort schreed alsof ze daarzo voorover zou tuimelen. De tas puilde van papieren en schriften. Wij kinderen vermaakten ons met haar na te doen,  zoals we dat met al onze volwassene kennissen deden.  Na een aantal weken vond Jettie een huurkamer in de stad  Jeruzalem, en kwamen er weer andere slapers in de kinderkamer. Geen saai moment.

Onze familie, vooral  Meyer en Del, hielden jaren lang schrijf-  en bezoek contact met Jettie, nadat zij zich na de oorlog in Osdorp had gevestigd en een  machtige boom was geworden in de tuin van kennis en wetenschap.  Het was een hechte en zuivere vriendschap met wederzijdse waardering.  Jettie Boas verzorgde met grote inzet de publicatie -  geheel buiten mijn weten om  -  van mijn Nederlandse  gedichtenbundeltje ('Een Herfstweerzien met Amsterdam',  Stadsuitgeverij Amsterdam, 1982). De rups was blijkbaar vlinder geworden.

Het was pas na jaren dat ik Jettie Boas weer in persoon tegenkwam, bij een receptie in Beit Juliana. Ze was dezelfde, maar anders:  in een lang gewaad  had zij iets monumentaals. Ouderdom en wijsheid omhulden haar als een mantel. Ergens in deze adelijke gestalte woonde nog het lelijke kleine schoolmeisje met uilebril dat alles beter wist dan iedereen, maar ook in dat schoolmeisje en in de slonzige jongejuffer woonden al de professor, de autoritaire analyste,  de meesteres van talen en stijl, die moeiteloos de negentig zou halen.

Prof. Henriette Boas, onze gast en vriendin Jettie, heeft een vaste plaats aan de lange huiskamertafel van mijn jeugd, en wat niemand anders kan zeggen: in het vijfde bed van onze overbevolkte kinderkamer. Het is de historie en geen grap, maar de beste herinneringen zijn  die, waar een lach bij komt.

En lachen kon zij, Jettie, en dan was zij mooi.

Ithamar Perath/Premsela.                                                                        Sho'eva. Mei 2011

Bericht 8

Bericht 8.

De berichten komen nu snel opelkaar binnen, en zijn aardig relevant.

Hierbij de beloofde link naar het artikel in de Volkskrant over het Holocaust monument in Amsterdam:

http://www.volkskrant.nl/opinie/bedenkt-eer-gij-herdenkt~a4322710/?hash=8bbf59e852946b282

5d5d32d5e2cb635aa9802c8

Itamar Engelsman reageerde op het bericht over dit monument:

Het is een chutzpah om een eventueel monument, of dit wel of niet een juiste stap is, te betalen met de gelden die onterecht zijn geïnd van de terugkerende Joden na de oorlog. Het is een schande dat deze gelden geïnd zijn en dit had nooit mogen gebeuren. De enige juiste oplossing is om dit geld terug te betalen aan de families die het betaald hebben, hetzij de overlevenden hetzij hun nageslacht. En dan met rente.
Het moet niet zo moeilijk zijn om de Amsterdamse Joden een tijdsperiode te geven waarin ze een claim kunnen indienen. De namen zijn bekend en kunnen makkelijk genoeg gecontroleerd worden. Aan het einde van zo'n periode zijn er een X aantal claims ingediend die ieder een bepaald bedrag zullen kunnen krijgen. Als er daarna nog geld over is kan een collectief doel voor het restant gevonden worden, hetzij in Nederland, hetzij in Israel, hetzij in beide landen.
Dit is geld wat ten onrechte is belast aan de terugkerende Joden en wat terugbetaald dient te worden aan de families.

(stuur het meteen maar door aan burgemeester Eberhard van der Laan).

Chaya Brasz zond de volgende interessante informatie over een biografie van Henriette Boas, de bekende publiciste, die velen van ons persoonlijk gekend hebben:

Hierbij verzoek ik je deze post van mij naar de HOI-lijst (met vermelding van bron!) in je volgende bijdrage mee te nemen. Het lijkt mij relevant voor de lezers van jouw lijst die niet op HOI zitten.

Op 13 juni verscheen in het Nieuw Israelietisch Weekblad een boekbespreking, geschreven door Tamarah Benima, van het pas verschenen boek De waarheidszoekster - Henriette Boas, een leven voor de Joodse zaak.
Ik heb het boek, gschreven door Pauline Micheels, in een adem uitgelezen... een knappe biografie waarbij je van het begin tot het einde aan de bladzijden zit gekleefd. Dat wil ik graag even aan de lezers van de HOI-lijst doorgeven!
Velen van ons kenden haar immers persoonlijk en anderen herinneren zich zeker haar levendige en lange verslagen over gebeurtenissen in Nederland, die ze jarenlang schreef in de ALEH, het blad van de Irgoen Olei Holland. Hierbij de de link naar de volledige boekbespreking
http://www.niw.nl/als-een-hittezoekende-raket-jetty-boas-555/ en daaruit -voor wie geen tijd heeft het allemaal te lezen- een citaat van Tamarah Benima:
 
"Voor wie nooit van Henriëtte Boas (1911-2001) heeft gehoord: klein, extreem mager, kleren vol vlekken, woeste haardos. Ze was totaal onmaterialistisch en zo zag ze er ook uit. In Nederland viel ze volledig uit de toon, maar in Israël heb ik in de jaren 70 straten vol met dat soort vrouwen en mannen gezien. Haar huis was een chaos, de keuken zwartgeblakerd, waarschijnlijk van een krant die in de fik had gestaan. Ook on-Nederlands.
Driekwart eeuw bestookte Jetty de halve wereld met journalistieke stukken en vooral ingezonden brieven, haar handel. Als Jetty naar Israel ging, had ze geen kleren, toiletartikelen of cadeautjes bij zich, maar een koffer met krantenartikelen. Dat was alles. En haar transistorradiootje, waarvan ze onafscheidelijk was. Zelfs in het
ziekenhuis waar ik haar ooit opzocht, lag ze met het transistorradiootje aan haar oor. Jetty wilde niks missen van het wereldnieuws. En ze miste ook niks."

Noomi Rinat stuurde een artikel uit NRC-Handelsblad dat allen onder ons die een beetje over de Groene Lijn wonen zal interesseren, over AOW en Nederlandse kolonisten.

Hierbij de link:

https://blendle.com/i/nrchandelsblad/

watgaatermisalswegewoonblijvenbetalen/

bnlnrc201606181_

26_1

En even later kwam ook Giora Nevo, met een andere en mogelijk betere link:

http://www.nrc.nl/nieuws/2016/06/17/wat-gaat-er-mis-als-we-gewoon-blijven-betalen

En tenslotte maakt Chaya Brasz propaganda voor de HOI-lijst en wekt u allen op om lid te worden.

Als u zich aan wilt melden bij onze groep, stuur een lege brief aan het adres:

HOI_Israel-subscribe@yahoogroups.com

Na korte tijd stuurt yahoo een briefje. Daarop moet je antwoorden. Weer door een lege brief te sturen. En klaar is Kees.

Eldad Kisch; 19 juni 2016.

Bericht 7

Bericht 7.

Zoals in de vrije wereld te doen gebruikelijk is mag eenieder die niet geïnteresseerd is in verdere berichten van dit forum dat mij p.o. laten weten: Stop the world, I want to get off! En je wordt ter plaatse geschrapt.

Wie nog niet op mijn lijst staat, die trouwens volkomen bij toeval is ontstaan uit adressen die ik om een of andere duistere reden toch al had, en graag mee wil doen, kan zich bij mij opgeven. Sommigen hebben dat al gedaan.

Tot nu toe heb ik aan iedereen die me wat stuurde beleefd gevraagd of hij publiekelijk op het forum wil. Een reactie die evident berust op een bericht geput uit het forum gaat voortaan zonder pardon de wereld in. Wie mij iets per email stuurt is van nu af vogelvrij. U bent gewaarschuwd.

Ephraim Eisenmann reageerde op de hartekreet van Hans Noach aldus:

Slechts  één opmerking over de mail van Hans Noach.

Het HB heeft, specifiek in Beer Sheva , dit jaar medegedeeld dat indien er voldoende belangstelling zou zijn er voor (natuurlijk gesubsidieerd) vervoer gezorgd zou worden.

Maar.....helaas...... Geen aanmeldingen 😪
Ephraim Eisenmann    17 juni 2016.

Laat er geen misverstand ontstaan.

Dit forum is bedoeld voor alle (ex)Nederlanders in Israel. Als jullie geen opinies, klachten of reacties genereren, dus als jullie het niet gebruiken, blijft het leeg. Ik zelf heb meerdere eigen uitlaten voor mijn geliefde grillen, en die vermeng ik niet met het forum.

Ik geloof dat een forum dat welwillend beheerd wordt, alleen al om hier en daar een typefout of taalfout recht te zetten, beter is dan een open podium; en dat laatste hebben we al, als ik de voorstanders van HOI mag geloven.

Een heel ander onderwerp wordt aangesneden door Leo Slijper. Hoewel het ons in Israel op het eerste gezicht niet specifiek raakt, gaat dit bijna zonder uitzondering over onze (voor-)ouders, en is het zeker een discussie waar we ons in mogen of moeten mengen. Zie hieronder.

Nannie Beekman maakte mij attent op een afwijzend artikel in de Volkskrant over hetzelfde onderwerp. Het was wat te lang om het hier op te nemen; als ik een link krijg, zal ik die doorgeven.

Eldad Kisch; 19 juni 2016.

Holocaust monument Amsterdam

De Amsterdamse gemeente heeft een slecht geweten, want na de oorlog zijn Joodse thuiskomers getracteerd op rekeningen en boetes voor niet betaalde erfpacht en andere belastingen. Het bedrag dat misschien wel legaal, maar niet netjes, is geïnd, bedraagt inclusief rente en inflatie tussen de vijf en tien miljoen euro. Large als de gemeente is, is er tien miljoen euro opzijgelegd.

En waar wil de gemeente dat dat geld naar toe gaat? Naar een groots gedenkteken voor omgekomen Joden, Roma en Sinti. Na lang ruzieën is er nu ook een plaats aangewezen: de Weesperstraat.

Het lijkt mij dat het nuttig is wanneer er (ook) binnen de Nederlandse gemeenschap in Israel een discussie op gang komt over deze zaak. Ik wil daar graag mee beginnen met deze bijdrage, maar ik hoop dat anderen hun mening zullen insturen.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik tegen ben.

De gemeente stelt dat het ondoenlijk is de nabestaanden van hen wie het geld toekomt, te gaan zoeken. De gemeente begint daar niet aan. Ik zou zeggen dat de gemeente dat dan maar wel moet proberen.

Amsterdam heeft behalve het Anne Frank Huis, dat jaarlijks vele buitenlandse bezoekers trekt, en daarom de stad veel geld in het laatje brengt, de Hollandsche Schouwburg, en, binnenkort, een Holocaust Museum tegenover de Hollandsche Schouwburg. Voor mij is dat genoeg. De Plantage was een erg joodse buurt, vlak naast het hart van vooroorlogs joods Amsterdam, en ziet er uit zoals mijn ouders, mijn grootouders en mijn overgrootouders de Plantage hebben gekend. De Hollandsche Schouwburg, en de crèche er tegenover, zijn deel van de geschiedenis van de sjoa. Een beter monument kan geen architect ontwerpen.

De Weesperstraat daarentegen is een snelweg en doet in niets denken aan de Weesperstraat, die ik mij herinner als een straat met vernielde huizen, maar waar lang geleden mijn betovergrootouders woonden. Een monument langs die snelweg zal mij zeker niet raken.

Een muur met meer dan honderdduizend namen (en een aantal zal zeker vergeten worden), meer dan zeventig jaar na hun dood, en betaald met (deels) hun eigen geld,  spoelt misschien het geweten van de Amsterdammers schoon, en overtuigt ook misschien wat toeristen een uurtje langer in Amsterdam te vertoeven, zodat het monument zich op den duur terugbetaalt, maar is voor de meer dan honderdduizend Nederlandse Joden die de oorlog niet overleefd hebben, geen genoegdoening.  

Bericht 6

Bericht 6

Ingekomen stukken:

Herzlia 16 juni 2016

Eldad shalom,

Ik denk dat je je vergist hebt om vrijwel tegelijkertijd een verslag over de AV te schrijven en geheel los daarvan het idée van het forum te lanceren. 

"HOI" is vanaf het begin af aan in het verkeerde keelgat geschoten. Het werd in eerste instantie aangeduid met "IOH" door de Leeuw uit Omer die gebruik maakte van de ledenlijst van de IOH leden. Henoch gebruikte de term "geplunderd" als commentaar voor het misbruik van het IOH trade mark.

Dit HOI-forum verloor heel gauw aan aanhang : een persoon in het zuiden gedroeg zich als prima donna en overstroomde de website dagelijks drie of meer mails wat de site tot spam degradeerde. Een dame uit kiboets Yad Mordechai uitte zich op de sterkst mogelijke toon en termen. Ze moest te vaak "delete" aantoetsen.

In een wat later stadium was er een over-ijverige medewerker uit Jeruzalem die een agenda had alsmaar kritieken te schrijven over de geschriften van een correpondente van het Fries Dagblad die naar zijn smaak onnozel waren. Deze zelfde man uit Jeruzalem stuurde steeds als attachment artikelen uit de pers, deels opinie-artikelen. Hij liet nooit na zijn eigen mening te geven over de inhoud van het attachment. Maar bij het openen van de email wordt juist eerst gelezen de tekst die voorafgaat aan het attachment. Daarmee beroofde hij mij van de kans  om eerst voor mijzelf een mening te vormen over het meegstuurde artikel. Dezelfde persoon is intussen wat minder ijverig geworden, wat gelukkig is.

Naderhand is er een "ledenwerving" begonnen met tegelijk het handhaven van een soort "ballotage". Ik heb mij ook eens aangemeld. (Maar nooit iets bijgedragen.)

Waarmee ik wil zeggen dat behalve de mensen aan te sporen eens wat te schrijven, ook een discipline gehandhaafd moet worden tegen overijverige eerste vioolspelers.

Met vriendelijke groet,

Bernard Geron 

Deze brief is relevant in het kader van een zekere druk van verschillende kanten om dit forum te laten versmelten met de HOI-lijst, die hier al eerder in beeld kwam. Mijn eerste indrukken  waren zodanig dat ik me terughoudend opstelde, mede door de zeer agressieve en onsympathieke aandrang om in de HOI-lijst op te gaan van een van de voormannen van die lijst. Geen aanbeveling en geen echte aanleiding tot samenwerking. Met andere vooraanstaande HOI-leden had ik een prettiger en eleganter email-contact. Mijn uiteindelijke besluit is om voorlopig de onafhankelijkheid van dit forum te bewaren.

Een ingezonden stuk van geheel andere aard toont dat er wel degelijk plaats is voor zo'n onafhankelijk forum:

Hans Nathan Noach                             15.6.2016

Waarom?

Als lid van de Ned. gemeenschap met ongeveer 14000 inwoners in Israel vraag ik mij al jaren het volgende af.

Voordien moet ik melden dat ik nooit iets heb vernomen van HOI terwijl ik in vele besturen zat.

Eldad mijn respect voor je initiatief !

Met 14000 inwoners van Ned. afkomst, en velen zelfs niet lid van de IOH, zijn er toch velen geweest die schreven aan Aleh of besturen maar geen antwoord kregen. Misschien omdat het niet zoet genoeg was–Waarom?

Het aantal kantoorruimtes met directeuren, boekhoudingen, accountants, sociale werkers en overig personeel is niet gratis. Iedere burgemeester kan jaloers zijn op al deze instellingen met hun budgetten voor onze gemeenschap die kleiner is dan een wijk in  alle steden.! Waarom?

In deze gemeenschap lopen velen als bestuursleden tientallen jaren mee en koesteren zich dan met allerlei soorten uitleg waarom ze onmisbaar zijn.  Verkozen door de gemeenschap zijn ze niet en de begraafplaatsen zijn spijtig genoeg vol met onmisbaren. Waarom?

Alle organisaties werken met de gelden verkregen door het lijden van allen. Maar zeggenschap daarin hebben we niet. Waarom?

Wie plaats neemt in bestuurszaken wordt geheimhouding opgelegd. Is er niet sprake van de gelden die ons moeten dienen zonder enige reeele reden tot verplichte geheimhouding!! Waarom ?

Wie ageert tegen de door de besturen genomen ongewenste zaken ziet binnen de kortstmogelijke tijd een bedreiging in de bus liggen met een aanklacht die zal worden ingediend tegen haar/hem en dat met geld van ons allen. Als niet zijnde de zoon van Rothschild is de klager gedwongen van zijn klacht af te zien tegen degenen die op de kas zitten. Waarom ?

Zal ik zulk een brief ooit in Aleh vinden –neen ! Waarom ?

Waarom hebben velen afstand gedaan van het lidmaatschap van de IOH die ons behoort te dienen en dus ons allen  geen tova doet daar het zijn taak is . Wie zich opgeeft om in besturen zitting te nemen, moet zich realiseren dat het met zich meebrengt stank voor dank.

Het hoofdbestuur van de IOH wordt jaarlijks gekozen in Tel Aviv en niet in Jeruzalem of Beer Sheva halfweg de staat Israel  of Haifa. Gewoonweg makkelijk dan halen we een buslading uit Beth Juliana die stemmen, onaangenaam te zeggen, maar feit.Het is dezelfde club alle jaren die stemmen. De periferie ontbreekt klaarblijkelijk de knowhow. Waarom?

Inderdaad heb ik hier vragen opgeworpen die ik reeds tientallen jaren geleden heb gesteld en voorgelegd, maar het negeren of prullebak waren de reactie.

Hans Noach         hansn@014.net.il

Veel vragen – hopelijk ook antwoorden.

Maakt u zich geen zorgen over de hoge frequentie van deze berichten; dat zal zeker teruglopen als het nieuwtje er af is.

Eldad Kisch; 17 juni 2016.

Bericht 5

Bericht 5

Dit is zo'n sympathieke  reactie – dat is een apart bericht waard:

Eldad, Bedankt voor de 4 berichten die ik tot nu ontving. 

Je krijgt genoeg reacties, ik zit er ook niet genoeg in om te reageren. Een ding moet wel van mijn hart. Natuurlijk was Henoch fout een geheim rapport te brengen waarvan de inhoud misschien vragelijk is alhoewel mijn mening is als er een rapport wordt uitgeschreven

is er iets niet helemaal duidelijk aan de hand en moet erop gereageerd en onderzocht  worden. Maar om Henoch nu zo af te maken is ook niet juist. Hij is een buitengewoon serieuze werker

en heeft mij enorm met WUV zaken geholpen en dat mag je rustig openbaar maken.

Wat de Nederlandse nationaliteit betreft: Mag je even lachen.

Toen ik met pensioen ging (ik werkte bij de regering en was Isr.) vroeg ik of ik ook mijn Ned. nationaliteit

terug kon krijgen want we gingen vaak naar Nederland. het antwoord van het Consulaat was:
"U bent met een Statenloze getrouwd, U kunt Uw Nederlanderschap terug krijgen als U gaat scheiden of als hij sterft", ik antwoorde "Ik ben zeer gelukkig getrouwd en hoop dat mijn man nog lang zal leven, dan moet het maar zonder Nederlanderschap". 

Bedankt voor alle inlichtingen, ik lees ze graag.

        Elisheva Auerbach

Bericht 4

Bericht 4

De laatste dagen zijn gevuld geweest met correspondentie over het voor en tegen van het versmelten van dit prille forum met de HOI-lijst. Chaya Brasz speelt daarin een belangrijke actieve bemiddelende rol, die ik zeer apprecieer. De HOI-lijst bestaat al tien jaar en was opgericht met het doel om binnen de groep van (ex)Nederlanders in Israel een mogelijkheid te scheppen om van gedachten te wisselen. Dat klinkt aardig in de richting te gaan van de basis voor dit forum, en het vermijden van duplicaturen in onze kleine gemeenschap leek op het eerste gezicht heel aantrekkelijk. Toch rezen er al gauw twijfels. Ik had er nog nooit van gehoord, en ik loop toch echt al een tijd mee. Veel van de mensen met wie ik verkeer en die nu door mij worden aangeschreven zijn ook niet bekend met dit fenomeem. Daarenboven lijkt het of de HOI-lijst een kwijnend bestaan lijdt, mede volgens uitingen van de HOI-voormannen zelf. In dit stadium zie ik het samengaan van onze initiatieven als problematisch. Laten we eerst maar eens zien of dit nieuwe forum op eigen kracht levensvatbaar is. Wel mogen ze bij HOI alles overnemen wat aantrekkelijk lijkt voor de ruimere Nederlandse kolonie in Israel. In elk geval stuur ik al het materiaal aan hen op.

Op het bericht van Bart Berman over behoud van Nederlanderschap (dubbele nationaliteit), een onderwerp dat velen van ons raakt, kwamen twee reacties binnen. Giora Nevo laat ons weten dat het onderwerp uitvoerig belicht is in de beide boeken van Philip Staal, en ook op zijn website, dus die informatie geef ik as such door. En Hanan Boasson schreef enkele observaties en ervaringen over het Nederlanderschap in het Ivriet, en die stuurde ik door naar Bart.

Twee algemenere reacties ontving ik. Een die waardering uitsprak over Henoch Wajsberg en zijn werk gedurende vele jaren ten bate van de gemeenschap. Toen ik expliciet vroeg of de schrijver deze boodschap ook de wijde wereld in wilde sturen kreeg ik geen antwoord, dus ik neem aan dat hij er van af ziet.

Een andere betrof de betrekkingen tuseen de IOH en dit forum, met observaties over de HOI-lijst, van de hand van de voorzitter van de IOH, Ephraim Eisenmann:

Beste Eldad en anderen

Ik wil proberen in dit stadium een reactie mijnerzijds te geven, ga daarbij niet in op het het ontstaan van de HOI lijst , dat is a: voor mijn tijd en b: al erg lang geleden.

1-De IOH mail heeft een belangrijke functie volgens mij/ons, nl om belangrijke mededelingen van de IOH, maar ook bv  op verzoek van de ambassade , snel aan een zo wijd mogelijk publiek door te geven. Deze mail past dus absoluut niet in het forum dat Eldad voorstelt.

2-Ik ben momenteel geen lid van de HOI lijst, heb er net even door gewandeld,en zag daar, momenteel, niet veel bijzonders verschijnen ( dat ik niet al elders zag)

3-Ik probeerde mij te herinneren waarom ik intuïtief een negatief gevoel krijg bij het horen van de naam HOI mail, en herinner mij plotseling dat een aantal jaren geleden, ik erop attent ben gemaakt dat een IOH lid uit het Zuiden daarin een zeer persoonlijke aanval op mij gedaan heeft, met volkomen gefantaseerde verhalen over mij, terwijl hij mij naar mijn beste weten nog nooit ontmoet had. Ik heb overwogen om hem persoonlijk aan te klagen, maar heb daar uiteindelijk vanaf gezien (tijd en kosten). Hij heeft overigens nooit zijn excuses aangeboden.

Waarom is dit relevant? Omdat als dit het soort dingen wordt dat in die HOI lijst (of elk alternatief waarover Eldad denkt ) zou voorkomen, ik daarin verder niet geïnteresseerd zou zijn

4-In dit verband verwijs ik naar mijn commentaar op het verslag van de AV van Eldad maakte, nl. dat ik het woord "vijandenen" nooit gebruikt zou hebben. Ik denk dat wij dat hier ter lande moeten bewaren voor onze echte vijanden!

5-De IOH moet volgens mij niet bij deze (oude of nieuwe) lijst betrokken worden. Ook de bestuurders van de IOH niet. Dat is beter voor de initiatiefnemers, en beter voor de IOH

6-De IOH en zijn bestuurders zouden natuurlijk wel kennis moeten kunnen nemen  van de inhoud, zeker als het de IOH zou betreffen, om zo nodig te reageren, hetzij als IOH hetzij als privé personen.

7-Op meer persoonlijke basis spreek ik wel de wens uit dat de initiatiefnemers niet voortdurend "uit een hoek" dingen schrijven, dat er gevarieerde meningen in voorkomen (dat de initiatiefnemers dit ook als een doel zien!) Als dat het plan wordt, ben ik voor het idee, en kan het mijns insziens alleen maar tot nut van onze gemeenschap hier zijn!

Ik hoor graag reacties, als die er zijn

Groeten en succes

Ephraim          14-6-2016.

Veel bijval komt er binnen over het oprichten van dit forum. Ook het opsturen van de berichten uit het NIW, hoewel de kwaliteit niet geweldig was, werd geapprecieerd. Nogmaals, wat voor verspreiding bedoeld is, zet dat er duidelijk bij!

Eldad Kisch; 15 juni 2016.

Bericht 3

Bericht 3

Er wordt veel bijval betuigd bij de geboorte van ons prille Forum.

Zoals jullie hier ziet kwam de eerste bijdrage al binnen:

BIJDRAGE VOOR HET FORUM van Bart Berman:

   Kol hakawod, Eldad, nu je een medium hebt gecreëerd dat als ontmoetingspunt kan dienen voor opinies over alles wat er zoal speelt binnen onze Hollandse eda. Om maar meteen van start te gaan: een paar jaar geleden is er door mezelf getracht een discussie onder Aleh-lezers in beweging te brengen over het Nederlanderschap*. Niet al tezeer geneigd om op dit punt door te gaan in de kolommen van ons blad, lijkt me het door jou voorgestelde Forum bij uitstek hiertoe geschikt.

   Destijds werd er door mij betoogd, dat genoemd onderwerp een waarlijke status van taboe heeft weten te verwerven. Immers, niet van IOH-zijde noch namens de ambassade worden er gegevens verstrekt over het aantal van degenen, die als immigrant hun Nederlanderschap willen behouden. Zoals bekend wordt de exclusiviteit hiervan door Haagse regelmeesters angstvallig bewaakt; ondergetekende – toegegeven - en zijn lotgenoten moesten derhalve ooit schriftelijk bevestigen, van de Israëlische nationaliteit af te zien. Op zichzelf is dit al vernederend, vooral omdat ons kikkerlandje van herkomst hierin alleen staat in de wereld (sorry, haast zouden we vergeten dat ook Noord-Korea een vergelijkbaar beleid hanteert). Toen namelijk Australië en Nieuw Zeeland evenmin een dubbel staatsburgerschap bleken toe te staan, heeft de betreffende immigrantenorganisatie hier en daar een storm weten te ontketenen en met succes. Onze vereniging heeft natuurlijk geen logistieke capaciteit om een dergelijke actie te voeren, maar toch vragen we ons af of er niet bij voorbaat een zekere beduchtheid bestaat om de harmonieuze sfeer te verstoren bij de jaarlijkse Oranjeborrel te Herzliya…

   Gelukkig lijkt er verandering in de kwestie te komen. Zo konden we pas geleden vernemen hoe in de internationale pers Nederland publiekelijk aan de schandpaal werd genageld: Brussel begint in te zien dat een en ander in strijd is met Europese richtlijnen, om niet te spreken van elementaire mensenrechten. Nu maar hopen dat we eventuele resultaten eens kunnen meemaken. Voorlopig daarom nog maar even niet stemmen voor de Knesset, maar dit wel mogen doen voor een Tweede Kamer die ons aanmerkelijk minder interesseert!

Bart Berman

  *U vraagt zich af, hoeveel reacties er toen zijn binnengekomen? Zegge en schrijve nul. Kennelijk valse schaamte, koudwatervrees bij misschien wel de helft van onze gemeenschap om niet voor zionistisch te worden aangezien. Toen de latere minister Moshe Arens in diplomatieke dienst ging moest hij zijn Amerikaanse paspoort inleveren, om Israël loyaal te vertegenwoordigen. Een begrijpelijke verplichting, maar voor alle andere oliem uit de Verenigde Staten geldt dit niet en verder trekt niemand hun patriottisch gevoel op Jom Ha’atsmaoet in twijfel.   

Dit leent zich dus wonderwel voor reacties. Vermeld Forum en stuur alles voorlopig naar mijn emailadres  ekisch@bezeqint.net.

Herman Braaf meldde mij een beetje geschrokken dat zijn humoristische limerick, die ik in de vorige editie van dit forum met genoegen als reactie plaatste, eigenlijk voor intern gebruik was bedoeld en dat hij geen intentie had om iemand te kwetsen. Als ik zijn gedichtje als zodanig had geïnterpreteerd had ik het niet geplaatst, maar het sloot juist zo mooi aan op mijn column. Dus sorry, Herman.

Nog een primeur zijn de bijgesloten artikelen uit het NIW. Hier sparen we jullie dure abonnementsgelden en zo blijven jullie toch op de hoogte.

Eldad Kisch; 13 juni 2016.       

Bericht 2 (Aanzet).

Aanzet.

Dit rondschrijven is bedoeld als aanzet tot een forum voor de hele Nederlandse gemeenschap in Israel om vrijelijk van gedachten te wisselen over onderwerpen die ons bezig houden. Het ligt in de bedoeling om zo'n forum onder te brengen bij de passende organisatie zoals de IOH, op voorwaarde dat de vrijheid van meningsuiting gewaarborgd blijft. De eerste stappen in die richting zijn gezet, en de bal is in hun court. Lange en serieuzere beschouwingen kunnen natuurlijk een plaats blijven vinden in de Aleh van de IOH, maar voor meer actuele onderwerpen en directe reacties verschijnt dat tijdschrift niet vaak genoeg en blijft er plaats voor een sneller medium, een soort nieuwsbrief, die uitsluitend rond zou gaan als er wat te vertellen is en niet op vaste tijden wordt gevuld met blah-blah.

U allen bent hierbij vriendelijk uitgenodigd om uw bijdrage voor dit doel te leveren en dan duidelijk te melden dat het bestemd is voor het "Forum" en niet voor mijn persoonlijke postbox of prullemand. En houd het kort. Wie zich in dit algemene idee kan vinden wordt aangemoedigd namen van andere geïnteresseerden toe te voegen aan mijn zeer selecte en onvolledige lijst. Een enkeling meldde dat hij het bericht verspreidde in zijn eigen kring. Mooi zo. Zien wat er van dit initiatief terecht komt.

Een prima voorbeeld over de povere berichtgeving binnen onze gemeenschap is de slepende zaak aangaande mogelijke onregelmatigheden bij de verdeling van de Marorgelden door de jaren heen. Wij moeten ons kennelijk behelpen met het NIW. In Israel is er totale zenderstilte op dit gebied, en ik verwacht niet dat onze eigen Aleh zal wagen zich aan dit onderwerp, dat velen van ons persoonlijk raakt, de vingers te branden.

De reacties op mijn recente schrijven over de AV van de IOH waren niet weinig en zeer positief. Twee daarvan wil ik u niet onthouden, hoewel eigenlijk bijna niemand met zoveel woorden heeft gevraagd zijn reactie rond te sturen, en dat moet dus wel gebeuren tot er een eigen mailadres van het Forum is ontstaan, zodat het zonder meer duidelijk is dat verdere verspreiding de bedoeling is. Wie alsnog denkt dat zijn eerdere reactie van belang is voor de mensheid kan mij dat per kerende post laten weten en dan stuur ik hem meteen rond. Ook nieuwe reacties zijn welkom.

Ik zie trouwens hier alles als gepermitteerd behalve schelden en godslastering; ik heb geen enkele ambitie om als censor op te treden

Eldad Kisch, 12 juni 2016.

Hierbij dan de 'ingekomen stukken':

Beste Eldad

Dank voor deze beschouwing

Het enige wat mij daarin echt gestoord heeft is het woord :vijanden 

Ik heb naar mijn beste weten geen enkele vijand binnen de Nederlandse gemeenschap in Israel. Er zijn wat mensen waarmee ik het totaal niet eens ben (niet altijd dezelfde zoals je oa gisteren kon zien) en er zijn ook mensen die ik niet bepaald sympathiek vind (soms in dezelfde groep als de eerste) maar vijanden?

Dat woord beperk ik tot nazi's, da'ash, chamas etc.

Je mag dit best als reactie aan je vriendenlijst doorsturen

Shabat Shalom en Chag Sameach

Ephraim           9 juni 2016.

Elk woord wat je schrijft,  onderstreep ik bij dezen

Heel goed, dat heel velen je epistel nu lezen

De 'Afgang' van Henoch en zijne Vrienden

Die werkelijk dan ook niets beters verdienden

Zoals je reeds schreef : Verdwenen,

Volkomen verslagen, 'met de staart tussen de benen.'

            Met vr. groet,  Herman Braaf     9 juni 2016.

Bericht 1 (zo begon het eigenlijk).

Vertier op de AV van de IOH.

Gisteren hadden we het genoegen de jaarlijkse AV van de IOH bij te mogen wonen.

Het beloofde een roetine-vervelende vergadering te worden tot bijna het einde, toen Henoch Wajsberg voor vertier zorgde met een motie. Deze motie van het laatste moment, een motie van wantrouwen tegen twee leden van het HB die zich herverkiesbaar hadden gesteld, was een dieptepunt van wansmaak. Henoch, samen met Albert de Vries en Baruch Bartel, alledrie voormalige voorzitters van de IOH, beriepen zich op het geheime rapport van Ernest & Young betreffende onderzoek naar mogelijke ongeregeldheden bij de verdeling van de Marorgelden – een onderwerp dat de gemoederen al enkele jaren bezig houdt. Bij navraag bleek dat niemand van de aanwezigen dit rapport had gezien en Henoch was de enige die het had ontvangen op voorwaarde van totale geheimhouding. Naar mijn bescheiden mening is een geheim rapport vergelijkbaar met achterklap, te meer daar het wel duidelijk is geworden dat de beperkingen opgelegd aan E&Y hun rapport tot een aanfluiting maken. De motie van Henoch c.s. is in het publieke domein, en op navraag te verkrijgen bij het secretatiaat van de IOH. Alleen om de gebruikte taal en argumenten is dat de moeite waard. De motie eist, onschuldig genoeg, schriftelijke stemming aangaande de herbenoeming in het HB van Andre Boers en Gideon van der Sluis, maar de tekst staat vol verdachtmakingen tegen Andre, Gideon en Alfi Fass, over het heilzame werk dat deze heren al twee jaar lang doen, namelijk het uitpluizen van mogelijke ongeregeldheden bij de doorstroming van Marorgelden naar hun einddoel, en dat zijn wij, de overlevenden van de shoah. Henoch c.s. spreken in hun tekst van zwartmakerij, verdachtmakingen zonder enig bewijs en dergelijke, en begeven zich zelfs in psychologische inzichten dat dit alles is ingegeven door jaloezie. Het woord klokkenluider word hier natuurlijk als scheldwoord bedoeld, terwijl ik juist zie dat Andre en zijn vrienden zich belangeloos instellen voor een onderwerp dat raakt aan de hele gemeenschap. De goede naam van de IOH en alle organisaties die eten uit de Maror-ruif zouden door deze misanthrope heren in gevaar gebracht worden en zij kunnen niet vertrouwd worden met een bestuurlijke en representatieve functie in en buiten de IOH. Daarom was die schriftelijke, geheime stemming zo broodnodig. Dit alles was dus als uitleg verpakt in allerlei overwegingen die ons, het gehoor in de zaal, moesten overtuigen dat Henoch c.s. het beste met ons voor hadden.

Na de eerste schrik over dit onsmakelijke bericht, door Henoch voorgelezen, was er een uitgebreide reactie van vele aanwezigen. De stemming van verbijstering in de vergaderzaal sloeg al snel om tot weerzin tegen deze lelijke en onfrisse demarche van een selecte minderheid binnen de IOH. Zo diep zijn we nog niet gezonken dat we dit soort zaken voor zoete koek accepteren.

Het pleit was beslecht toen voorzitter Ephraim Eisenmann aankondigde dat als het gewaardeerde lid van het HB Andre Boers, waar hij al twee jaar succesvol mee samenwerkt, niet herverkozen zou worden op grond van deze lage list, ook hij zich niet verkiesbaar stelt. Henoch c.s. kozen eieren voor hun geld en trokken hun motie in, met de staart tussen de benen. Het gezonde verstand heeft uiteindelijk toch gezegevierd.

Bij ontstentenis van een forum binnen de IOH, waar in real time gereageerd kan worden op geruchtmakende gebeurtenissen binnen de Nederlands-Israelische kolonie (ik persoonlijk reken facebook daar niet onder als te weinig verspreid onder de oudere leden, de meerderheid van de IOH) stuur ik dit verslag aan een lijst van mijn vrienden die dit onderwerp mogelijk kan interesseren, en – out of fairness – ook aan sommige van mijn vijanden. Deze laatsten accordeer ik zelfs het recht van weerwoord, door mij toe te sturen aan allen die dit via mijn lijst ontvingen, op voorwaarde dat het niet langer is dan deze column en dat de taal kuis blijft – boyscout's honor.

Ik heb de IOH ook al eerder opgewekt zo'n makkelijk bereikbaar forum op te richten en ik wacht de ontwikkelingen in dezen met belangstelling af.

Graag doorsturen in jullie eigen kring als je dat nuttig lijkt.

Eldad Kisch; 9 juni 2016.