Bericht 114

Bericht 114 van het forum.

28 april 2017.

Frits Cohen stuurt de volgende mening:

"Erev Jom Hashoa werd een programma uitgezonden op Channel 10, waarin Nederland’s vermeend heldhaftig en barmhartig gedrag gedurende WWII aan de kaak werd gesteld.  Dit schoot bij mij in het verkeerde keelgat.  Waar haalde de hoofdpersoon van dit programma, een boze en verbitterde heer Roet, de chotspe vandaan om nu, meer dan zeventig jaar na de oorlog, “de” Nederlanders te becritiseren over hun vermeende foute houding tegenover “de” Joden?  Inderdaad is het zo, dat meer dan 75% van de Joden in Nederland in concentratiekampen zijn vermoord, het hoogste percentage van de west-europese landen.  Dat is al tientallen jaren bekend en men heeft over de jaren daar verklaringen voor gezocht, varierend van topografie tot aan- of afwezigheid van regering of vorstenhuis.  Maar, dat de Nederlandse bevolking meer anti-semitisch zou zijn geweest dan de Belgische of Franse trek ik sterk in twijfel.  Een doorgangs/strafkamp als Vught, dat dhr. Roet liet zien, of Westerbork bestond ook in Frankrijk, en in Belgie (Mechelen); dat maakt een land niet meer of minder anti-semitisch. 

Tienduizenden Nederlanders hebben hun leven geriskeerd en in vele gevallen ook gegeven bij het helpen ontsnappen en onderduiken van Joden.  Waarom kon dhr. Roet niet de naam vermelden of een foto tonen van de familieleden, die hem twee jaar onderdak hebben gegeven?  Hoe is het te verklaren, dat bij Jad Vashem Nederlandse “Righteous Gentiles” op de tweede plaats staan, direct achter Polen, dat een veel grotere bevolking had?  

Nee, ik heb geen oogkleppen op en ik weet, dat er net als in andere Europese landen en de VS veel verborgen en niet zo verborgen antisemitisme heerste, varierend van de blacklisting van Joodse aspirant-leden in roei- en andere sport-verenigingen, studentenclubs, herenclubs etc.  Maar, hoe verwerpelijk ook, dit was de norm voor de oorlog en in afnemende mate ook nog na de oorlog.  Nederland heeft haar goede naam te danken aan de driehonderd plus jaar, dat Joden daar een veilig onderdak vonden met vrijheid van godsdienst.  De inherente vreemdelingenhaat in elk volk uitte zich in een min of meer latent anti-semitisme tegenover Joden, zoals wij vandaag zien tov. Mohammedanen in de VS en elders in Europa.  En... hoe reageren wij hier in Israel tegenover niet-Joodse immigranten?  Ik citeer Pater de Greve: 'Verbeter de wereld, begin bij uzelf!'.

            Frits Cohen."

SPI had de fondsen die uiteindelijk bedoeld zijn om de noden van shoah-overlevenden te lenigen, vast beter kunnen besteden dan aan een 'documentaire' met een hoofdspeler, die toen het eenmaal zover was onwillig bleek om echt mee te doen. Was Avraham Roet destijds bij het besluit om deze zaak te financieren niet toevallig voorzitter of tenminste lid van SPI?

En ook: als ik zulke harde oordelen hoor over de houding van de Hollanders in WO2, dan bedenk ik met aarzeling: hoe zouden wij ons gedragen hebben onder die omstandigheden?  (E).

het hollandse geheim van orly en guy

​Wie o wie kan mij het volledige programma toezenden.

Alvast hartelijke dank.

Shalom Pront, shapro1@gmail.com

Ben Noach komt even terug op de problemen schenken/lenen:

"Hallo Eldad, 

Terwijl ik het met de waarschuwing van Andre eens ben, begrijp ik het gebrek aan een oplossing-als het ware-niet precies. 

We leven in 2017 en iedereen heeft een scanner zelf of in de buurt.  

Ik heb het niet over voorwerpen zoals kandelaars of besomimbusjes uit het ouderlijk huis, maar over documenten en foto's. 

Is het belangrijk dat YwS de originelen krijgt - dan kan een copie achterblijven bij de gever. (Of omgekeerd-YwS krijgt de copie.) 

Zo deed ik het als oud Deventernaar met mijn familiemateriaal tegenover het Etty Hillesum Centrum aldaar, waar ik goede contacten mee heb (ook Akevoth) en waar het tot z'n recht komt. Ze waren ook zo vriendelijk het geheel weer voor mij in te branden op een CD. 

Mijn critiek op YwS is anders: de wanorde is daar grenzeloos op alle gebieden en mijn uitgebreide ervaring met hun gedurende de jaren is om te huilen. Iets om rekening mee te houden als je hun iets geeft, in welke vorm ook. 

Zit er een commercieel luchtje aan, zoals ik begreep dat mogelijk is, dan is het helemaal uit den boze. 

            Ben."

Gisteravond pakte channel 10 op het nieuws ook het schrijnende tekort in Israel aan jodium bij zwangere vrouwen op.

Bericht 113

Bericht 113 van het forum.

26 april 2017.

Hanan Boasson reageert op beide onderwerpen in bericht 112:

"Eldad shalom,

Betreffende de 'waarschuwing' van André tegen schenkingen aan Yad Washem en alleen  documenten in de vorm van leningen te geven: Om onduidelijke redenen verkoos André niet in te gaan op het commerciële gebruik dat YW wilde maken van de film die hij  vond (over het huwelijk van zijn ouders). In elk geval is het nuttig om hier ook de algemene pers in het Ivriet voor te waarschuwen ten gunste van de generaties die komen na de sjoa-overlevenden.

Ten aanzien van het schrijven van Yossi Dotan over de Marorgelden: Ik voel me meer verbonden met de opmerkingen van Philip Staal, en dat was ook mijn eerste reactie toen ik een tijd geleden hoorde over het  (voortgezette) onderzoek dat André eiste (bij SPI). Het gaat hier over heilig geld! Of zoals in het Ivriet: Bloedgeld! Onder geen beding mag onze houding daartegenover uitsluitend een van economie/boekhouderij zijn. Voor de vereiste openheid: ik heb bijna geen binding met de sjoa. Mijn ouders "spaarden" mij en mijn broers voor die periode door net op tijd op aliya te gaan en ik ben in Eretz Jisrael geboren.

            Groeten, Hanan".

Yossi Dotan geeft zijn twijfels over de beweringen van Philip Staal:

"Eldad sjalom, 

In bericht 112 van het Forum schrijft Philip Staal o.a. "enkel en alleen financieel bekeken zijn er sinds 2003 genoeg bewijzen aanwezig om te beslissen deze zaak – waar miljoenen euro’s zijn ‘verdwenen’ – niet te laten rusten." 

Wat beoogt hij met de aanhalingstekens om het woord "verdwenen"? Wil hij daarmee zeggen dat het schijnt alsof de miljoenen euro's verdwenen zijn, maar dat dat niet werkelijk het geval is? Zou het mogelijk zijn een uitleg hierover van Philip te krijgen? 

Intussen zijn een aantal onderzoeken verricht door gerenommeerde accountantskantoren, die geen miljoenen verdwenen euro's aan het licht hebben gebracht. Waarom denkt Philip, dat al die miljoenen euro's bij verder onderzoek wèl gevonden zullen worden? 

Het lijkt me het beste, dat Philip de bewijzen levert waarvan er, naar zijn mening, genoeg aanwezig zijn om in deze te beslissen. Dan kunnen de lezers van het Forum – en het bestuur van de SPI! – zelf inschatten hoe groot de kans is, dat een verder onderzoek resultaat zal opleveren, of vaststellen dat Philip ergens een denkfout of een rekenfout maakt. 

Beste groeten, Yossi."

Shoshannah Nasch, directeur van het Beth Juliana, reageerde direct op het bericht aangaande Yad Washem en de inzameling van documenten door deze organisatie:

"Beste Eldad, 

Ik weet niet wie je de input wat betreft de lezing door Yad Washem in Beth Juliana  heeft doorgegeven (bij mijn weten was jezelf niet aanwezig) maar aan het eind zijn er absoluut vragen gesteld over de rechten van het materiaal dat aan YW gegeven wordt.

Citaat uit het forum: 

 'Het ligt op de weg van de leiding van BJ (en andere ouderhuizen) om hier een actievere rol te spelen. Ik weet niet of dat inderdaad gebeurd is.' 

Deze vragen werden expres door de leiding van het huis gesteld om een actieve rol in het geheel te spelen. Er is daar toen duidelijk antwoord op gegeven. Verder zal er tijdens de dag van donatie continue een sociaal werkster aanwezig zijn om de bewoners te begeleiden en het nogmaals uit te leggen.

Geen probleem dus wat betreft  de begeleiding.

Hartelijke groeten,

Shoshannah."

Antwoord aan Shoshannah:

Dank. Ik was inderdaad niet aanwezig op de inleiding door Yad Washem. Alleen de waarschuwing van André had ik voor me, en YW weet de zaken op hun hand te zetten tegenover mensen die het goed bedoelen, maar niet precies weten wat er gebeurt op dit gebied. André is ernstig niet te spreken over de approach van YW, en zal daar zeker nadere uitleg over kunnen geven.

Mijn zin over de leiding van BJ - en andere ouderhuizen - hield geen beschuldiging in, maar de noodzaak van begeleiding is er zeker.

Je reactie zal geruststellend zijn voor de naaste familieleden,

Eldad

Elly Maoz was persoonlijk aanwezig op die avond, en bevestigt de zorgvuldige manier waarop BJ met deze materie omgaat:

"Beste Eldad,

Alhoewel Jad Washem bij mij thuis kwam,voordat ik verhuisde, was ik toch weer aanwezig, toen zij hier in BJ kwamen. De hele procedure werd keurig met vertaling in het Nederlands uit gelegd. Tenslotte waren er vragen . Onder andere van Shoshannah over de mogelijkheid van bruikleen aan J.W en nog van anderen ook over het mogelijke terug ontvangen van wat men geschonken had. Op al deze vragen kwamen adequate duidelijke antwoorden. Bv. over de grote chanoekia, die altijd in JW ten toon staat, deze wordt bij iedere chanoeka terug gegeven aan de familie en wordt daarna weer ten toon gesteld. Er zijn dus wel zeker mogelijkheden om bepaalde voorwaarden te verzoeken, die vast gelegd worden, waar het instituut zich dan aan verplicht.

Groeten, Elly."

Aan de vooravond van de herdenkingsdag van de shoah in Israel zelf kregen we op Channel 10 van de televisie een programma met de hier en in Nederland bekende Avraham Roet in een centrale rol over zijn ervaringen in de shoah. Roet reisde zo'n drie jaar geleden met zijn zoons naar Nederland op een soort 'roots' programma, waar hij zijn verschillende woningen in Amsterdam bezocht, en ook, onder andere, het dorp waar hij was ondergedoken. Ik geef hier geen volledige recensie van dit programma, maar het opvallende van zijn mening was het totale afkeuren van de houding van de Nederlandse bevolking, die hij zag in hun algemeenheid als passieve, en vaak actieve deelnemers aan de Jodenvervolging. Zo'n eenzijdig beeld kregen we zelden voorgeschoteld.

Het is waar dat de Nederlanders vele jaren een overdreven goede naam hadden in Israel over hun heldhaftige houding in de Tweede Wereldoorlog, en die lof en bewondering is in de laatste decennia wel aardig ontluisterd. Maar hier kon er geen goed woord af. Bij de boerderij waar hij twee jaar lang ondergedoken was, kwam hij er niet toe om zijn onderduikgevers met name te noemen. Hij vermeldde wel de varkens waar boven hij op de hooizolder lag.(E).

(Dit is een fragment uit mijn column over de herdenking van de shoah in Israel die dezer dagen op de website van Crescas Joodse educatie verschijnt).

Bericht 112

Bericht 112 van het forum.

23 april 2017.

In het vorige bericht van het forum, nummer 111, stond een aanbeveling van André Boers om documenten, foto's en dergelijke zaken, die de ouderen onder ons willen doorgeven of nalaten aan musea of andere instellingen, niet als schenkingen maar in bruikleen over te doen. Dit werd met redenen omkleed. Op 18 april kwamen vertegenwordigers van Yad Washem in Beth Juliana om de bewoners op te wekken hun documenten betreffende de sjoa aan die instelling te schenken.

Het artikel van André gaf geen aanleiding tot reacties van bewoners en de vraag rijst hoeveel bewoners van BJ het forum lezen, en in hoeverre zij zich van de argumenten tegen schenking bewust zijn. Het ligt op de weg van de leiding van BJ (en andere ouderhuizen) om hier een actievere rol te spelen. Ik weet niet of dat inderdaad gebeurd is. Mogelijk is het aan de nakomelingen van de bweoners om nog eens een waarschuwend woord te laten horen, en wel meteen, want op 26 april komen vertegenwoordigers van Yad Washem gedurende de hele dag om waardevolle bescheiden en documenten aan te nemen en de overdracht finaal te maken.(E).

Itamar Engelsman komt met andere raad, die slechts zeer zijdelings raakt aan het bovenstaande:

"Er is natuurlijk ook nog een andere weg, die ik heb bewandeld. Het museum Lochamei Hagetaot heeft een vaste tentoonstelling over het nederlandse jodendom tijdens de holocaust en men kan ook documenten en andere dingen aan dat museum geven. Daar dit museum veel kleiner is, is er een grotere kans dat er ook wat mee gedaan wordt en dat het niet in de catacomben van het museum verdwijnt om nooit meer naar boven te komen.

Itamar."

Het andere onderwerp was de beschouwing van Yossi Dotan over de zin van verder onderzoek inzake mogelijke onregelmatigheden bij de Marorgelden. Elly Maoz heeft alle lof voor hem:

"Jossie, veel dank voor je wijze woorden.

Als er zoveel energie gestoken zou kunnen worden door  alle verstandige bestuurders, om subsidies te verkrijgen voor die instituten die jij met name noemde, dan meen ik dat daarmee deze chevroth of amututot beter geholpen worden.

Verder procederen klinkt misschien aantrekkelijk, maar roekeloos zeer veel goed geld voor slecht geld uitgeven is onverstandig en schadelijk voor de gemeenschap.

Elly." 

Maar Philip Staal is het oneens met Yossi:

"Yossi’s reactie geeft een verkeerde voorstelling van zaken en is feitelijk onjuist.

In het kort komt het er op neer dat: ‘Bij gestolen gelden die hun oorsprong hebben uit de Sjoa, gaat het om morele schuld en restitutie van gelden’. De beslissing voor verder onderzoek moet in eerste instantie op morele gronden genomen worden. Maar ook, enkel en alleen financieel bekeken zijn er sinds 2003 genoeg bewijzen aanwezig om te beslissen deze zaak – waar miljoenen euro’s zijn ‘verdwenen’ – niet te laten rusten. Wij zijn het aan de volgende generaties verplicht deze affaire niet langer onder de pet te houden.

Philip Staal."

Een aardige reactie, die zeker de waarheid sprak, want onbedoeld en per vergissing bij mij aangekomen, vermeldde dat er eindelijk iets interessants op het  forum te lezen was, met lichte kritiek op mijn opmerking. Jammer genoeg verzocht de auteur, geschrokken, dit bericht niet te plaatsen, en ik voldeed daaraan.(E).

Ik kan het niet laten om iets uit mijn vakwereld te vermelden. Dit is van belang voor onze kinderen en kleinkinderen. Prof. Aron Troen van de School of Nutrition Science van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem publiceerde zorgwekkende bevindingen over jodiumgebrek in Israel: 62 % van schoolkinderen en 85 % van zwangere vrouwen lijden aan jodiumgebrek, onder het adequate niveau als bepaald door de WHO. De meeste ontwikkelde landen voegen jodium toe aan zout of ander voedsel. Israel, dat onderaan die lijst van landen staat, neemt geen maatregelen in dezen. Een verdere reden voor lage opname van jodium in ons voedsel is dat een belangrijk deel van onze wateraanvoer bestaat uit behandeld, ontzilt water, waar het kind met het badwater is weggegooid. De gevolgen voor de vroege cognitieve ontwikkeling bij kinderen door jodiumgebrek zijn bekend en baren zorgen.

Het is eenvoudig genoeg om gejodeerd zout te kopen. Dat is bv. in Nederland standaard. Hier moet je er speciaal naar zoeken.

Eldad

Bericht 111

Bericht 111 van het forum.

18 april 2017.

André Boers wijst op een belangrijk onderwerp:

"Op 18 april, dat is dus vanavond, zal in Beth Juliana door Yad Vashem een presentatie worden gegeven met oproep aan de bewoners om historische foto's, documenten en wat dies meer zij te schenken aan Yad Vashem. Een week later, op 26 april, zal Yad Vashem terug komen naar Beth Juliana om alles in te zamelen wat bewoners willen schenken.

Ik (A.B.) heb in een reactie aan de voorzitter en de directeur van BJ gewaarschuwd voor de juridische implicaties van een dergelijke operatie.

Mogelijk kan Aleh over dit onderwerp (met name de juridische implicaties van schenkingen aan musea) een artikel publiceren, maar dat zal te laat zijn voor deze ronde van inzameling.

Het initiatief van Yad Vashem (YV) is van groot historisch belang. We weten allen uit ervaring, dat waardevolle documenten, foto's en wat dies meer zij, bewaard moeten blijven voor de generaties na ons.

Er zit echter een juridische kant aan deze zaak, waarvan ik denk, dat de bewoners van BJ goed op de hoogte moeten zijn: Op het moment dat men een schenking maakt van documenten, foto's etc. aan YV  (of elk ander instituut of museum) doet men ook afstand van rechten. Niet alleen van het recht op het document/foto, maar soms ook op eventuele bezittingen, die "ontdekt" worden in het kader van het onderzoek, dat YV doet m.b.t. het document/foto etc.

Er bestaat een alternatief, dat veel meer zekerheid biedt aan de eigenaars en hun nageslacht. Dat is "bruikleen". De eigenaar bewaart dan alle rechten en kan, zo hij of zij of zijn/haar nageslacht dat wenst, het bezit op elk moment terug eisen. De eventuele bezittingen, die ontdekt zouden kunnen worden n.a.v. onderzoek, blijven dan ook eigendom van de oorspronkelijke eigenaar.

Ik ken YV goed, ik ken Liat Deissy, die dit plan aankondigde bij Beth Juliana en andere 'nederlandse' instellingen. Ik ben een groot bewonderaar en supporter van YV, maar pas op. Ik schrijf jullie dit omdat ik de laatste maanden in onderhandeling ben met YV en andere instituten in Israel over bruikleen en niet een schenking (!) van de film van de choepa van mijn ouders (1939), die deze maanden viraal is gegaan op youtube  en wereldwijde aandacht krijgt in de media.

Op dit moment is er veel te doen n.a.v. een claim van vele miljoenen shekalim van eigenaars van dergelijke documenten, waarbij een ander Israelisch instituut zonder toestemming gebruik heeft gemaakt van eigendom van een overlevende van de shoa. Er is groot geld betaald door dat Instituut aan de eigenaars om de zaak buiten de rechtszaal te houden.

Het onderwerp is te breed om in detail uit te leggen in een email, en komt eerder tot zijn recht in een lezing. Zo'n lezing zou wel in het Iwriet gehouden moeten worden....... Eventueel met vertaling door mijzelf of iemand anders".

            Tot zo ver André Boers.

Ik voeg daar een kort, fictief voorbeeld aan toe.

Als er tussen de papieren een tekening ligt waar je oom in zijn achtertuin in Hilversum zijn schat van gouden tientjes in de oorlog heeft begraven, en je oom is niet terug gekomen, dan is het eigendomsrecht van die informatie niet duidelijk: Yad Washem of de wettige erven. Hier rijzen juridische problemen, in wijder verband nog meer dan mijn simpele voorbeeldje, waar antwoord op gegeven  moet worden voor er iets wordt weggeschonken!  (E).

En nu weer terug naar de Maror-gelden. Annelien Kisch vraagt zeer terecht:

"waarom gaat die journalist of nog iemand anders niet verder om
toegang tot het archief te krijgen?  Is er geen "dwang" om dat te openen?”

De journalist Sjors van Beek wordt al maanden aan het lijntje gehouden door SAMO, met wisselende excuses en smoezen en verzoeken om uitstel, ondanks een duidelijke uitspraak van de Raad van State om inzage te geven in bepaalde documenten. Ook een ander, later verzoek heeft niet veel merkbaar effect en nu leven we, met de zogenaamde opheffing van SAMO, helemaal in limbo. De mensen die hier meer van weten zwijgen als het graf om 'hun kans op slagen niet te schaden'. So be it.

Eldad.

Maar we zijn er nog niet. Yossi Dotan belicht deze langdurige zaak vanuit een andere invalshoek:

"Eldad sjalom, 

"Bij het controleren van geldstromen tussen verschillende landen over een periode van 15 jaren, die door verschillende boekhouders geboekt werden, door verschillende accountants gecontroleerd werden en in verschillende financiële jaarverslagen werden opgenomen in verschillende valuta's volgens verschillende regels door mensen die verschillende talen spraken en niet altijd alle aspecten kenden van een specifieke overschrijving, zullen er altijd vragen overblijven voor een volgend onderzoek. De onderzoeker zal daarom nooit een volledige hechsjer geven, maar altijd zeggen, dat hij niets treife heeft gevonden maar dat er vragen onbeantwoord zijn gebleven. 

Daarom is het niet alleen interessant dat er, na de onderzoeken die al verricht zijn, nog vragen zijn overgebleven, maar moet ook nagedacht worden over de conclusies. Wat is er tot nu toe aan het licht gekomen? En wat verwachten we dat aan het licht zal komen als we verder gaan met onderzoeken? 

Gesteld dat we tevoren heel beslist weten dat 100,000 verdwenen zijn. Hoeveel geld zijn we bereid uit te geven aan nader onderzoek om daarvoor de bewijzen te vinden? En hoeveel zijn we bereid nadien uit te geven aan kosten voor het voeren van een rechtszaak om dat geld terug te krijgen? Hoeveel kans hebben we om die rechtszaak te winnen, zelfs als de vordering niet verjaard is? In welk stadium besluiten we op te houden met onderzoeken, omdat de kans te groot is dat de kosten van de onderzoeken groter zullen zijn dan het bedrag dat we terug zullen krijgen? 

En als het gaat om een kleiner bedrag dat verdwenen is, b.v. 50,000 of 20,000 of 10,000, zijn we ook dan bereid om dat onderzoek te doen en ons bezig te houden met die rechtszaak? 

Of gesteld, dat er geen redelijke kans bestaat de verdwenen 100,000 terug te krijgen, zijn we bereid om hetzelfde bedrag uit te geven aan kosten van onderzoeken terwille van de transparantie? En hoeveel willen we uitgeven als het niet gaat om 100,000 maar om minder of veel minder? 

En in welk stadium, na hoeveel verdere onderzoeken, komen we tot de conclusie dat het geld, dat aan al die accountants en advocaten is uitgegeven, beter had kunnen worden gestort in het Hulpfonds van Jad Davids, of dat Nini Czopp daarmee beter werk zou hebben kunnen verrichten? 

Ik hoop, dat het bestuur van de SPI niet alleen de vraagtekens in aanmerking neemt die na de accountantsrapporten open zijn gebleven, maar ook de verhouding tussen de nog te maken kosten en het te verwachten nut voor onze gemeenschap. Daarvoor is moed nodig, want er zullen altijd mensen zijn die ontevreden zijn als van verder onderzoek wordt afgezien. Maar op een gegeven moment zal toch dat besluit genomen moeten worden – nu, of na het volgend onderzoek, of na nog een of meer onderzoeken. 

Ik wens het bestuur van de SPI veel wijsheid toe. 

Chag sameach, 

Yossi."

Bericht 110

Bericht 110 van het forum.

12 april 2017.

In antwoord op de vraag van Frits Cohen stuurt André Boers deze mededeling:

"Op zondag 9 april 2017, kwam de commissie voor benoeming van het onderzoekingsbureau, dat het diepgaand onderzoek zal gaan verrichten voor het eerst bijeen. De commissie bestaat uit 5 leden van Stichting Platform Israel (SPI).

Binnenkort zal deze commissie verslag uitbrengen aan de Algemene Vergadering en laten weten welk onderzoeksbureau aanbevolen wordt.

Het verkennend rapport, dat geleid heeft tot dit diepgaande onderzoek stelt, dat er  "vele twijfels en ogenschijnlijke verdenkingen zijn gerezen aangaande onregelmatigheden die betrekking hebben op het overmaken van "maror" gelden door de stichtingen in Nederland naar de collectieve organisaties in Israel" *

[* paragraaf C "Outline voor verder onderzoek" van Rozenblum-Holzman, C.P.A. d.d. 7 februari 2017].

Men mag vertrouwen hebben in het huidige bestuur van SPI, dat op generlei wijze het geboden onderzoek vertroebeld zal worden.

André Boers."

Philip Staal meldde het volgende over hetzelfde onderwerp:

"Beste Eldad,

In Nedforum Israel, bericht 109, schrijf je:

"Aangaande de nogal plotselinge beslissing van de demissionaire Nederlandse Minister van Financiën om SAMO op te doeken vraagt Frits Cohen zich af:

In hoe verre vertroebelt deze beschikking het onderzoek naar fraude?" 

Hoewel ik me had voorgenomen niet meer te reageren en dit deel van de zwarte bladzijde in de geschiedenis achter mij te laten, wil ik toch antwoord geven op de gestelde vraag:

1) Dit is geen plotselinge beslissing, maar maakt deel uit van een weloverwogen plan.

2) Mijn mening en de te voeren actie is al sinds 2006 bekend en duidelijk weergegeven in gesprekken, de notulen van de vergaderingen van SPI, SMO, Ajalah (2002 tot 2005) en mijn twee boeken "Roestvrijstaal" (2008) en "Mijn erfenis" (2016) en mijn schrijven van 2016 naar Ernst en Young, MinFin en CJO. 

Mijn antwoord op de gestelde vraag is:

Dit besluit heeft geen enkele consequentie voor het weldenkend deel van de Joodse gemeenschap wonende in Nederland of wonende in Israel. Deze personen moeten leren hiermee te leven.

Het is zoals een oude wijze vrouw jaren geleden tegen mij zei: "We dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was." 

Met vriendelijke groet en חג שמח

Philip Staal

www.staal.bz "

En Annelien Kisch vult het rijm van Ithamar Perath aan, als volgt:

Antwoord aan Ithamar Perath:

"Mr. staat voor Meester
Maar als info van een trouwe leester:
Is van Loon,  zoals u al giste
Een dame en verwoed feministe. "

Het antwoord van André Boers duidt op enige vooruitgang met de aanvang van het zo noodzakelijke verdere onderzoek, maar geeft geen inzicht in de nieuwe status en de verhoopte meerdere openbaarheid van de archieven van SAMO als die onder beheer komen van het Ministerie van Financiën. De weigerachtigheid van SAMO om toegang te verlenen tot hun financiële documentatie is weliswaar aan zijn einde gekomen, maar is de minister opener met zijn informatie? En ook, zijn de documenten na al die jaren gevrijwaard gebleven van waterschade en de eetlust van zilvervisjes? (E).

Bericht 109

Bericht 109 van het forum.

7 april 2017.

Aangaande de nogal plotselinge beslissing van de demissionaire Nederlandse Minister van Financiën om SAMO op te doeken vraagt Frits Cohen zich af:

"In hoe verre vertroebelt deze beschikking het onderzoek
naar fraude?
vriendelijke groet,

Frits Cohen".

(Hij is trouwens de enige die reageerde hierop, terwijl deze stap toch consequenties kan hebben voor ons allen. We hopen hier binnenkort een onderbouwd antwoord op te kunnen publiceren van een expert).

En Ithamar Perath wordt lyrisch:

"KRTF

"De Hr van Loon, al meent hij het goed,

Ontneemt mensen als mij alle moed.

Zijn hoofdlettertaal (zo heet het toch?) dondert

Ons door de hersens, van boven tot ondert.

De SAMO, de CJO, de SPI,

Om te beginnen citeer ik maar drie.

Afkorten moet. Papier is duur.

Onze tijd wordt kostbaarder met het uur.

Daarom: SCMI, POB, EY (I greque) –

Duidlijker kan niet, al klinkt het wat gek.

Wat hadden we nog? O ja, C-O-M.

Die krijgen de duiten. Aha, Ahem.

Nou ja, geachte MRWJVL,

Eet ze met matses, en dank U wel.

Ithamar Perath (IP)"

Op 20 april om 17:00 in het Dan Hotel, Tel Aviv, vindt de boekpresentatie plaats van het dagboek van Alisa Ehrmann – Shek betreffende de laatse maanden van het getto/kamp Theresienstadt. Meer details op de website van Beit Theresienstadt.

Toegang vrij maar opgave van deelname noodzakelijk: info@bterezin.org.il.

Beste lezers,

Een gezellige en rustige pesachweek,

Eldad.