Bericht
127 van het forum.
18 Juli
2017.
Barend
Elburg is het oneens met de gegevens van André Boers in bericht 126, en
reageert en citeert als volgt:
1 Er is beperkte financiële ruimte voor een
onderzoek.
Commentaar
André Boers: tja, als je niet meer dan nis 50.000 gaat besteden aan een
"verkennend"
onderzoek, nadat SPI tussen 1998 en 2013 gemiddeld nis 1 miljoen onkosten
had per jaar !!!! en de SPI pas in de laatste drie jaren plotseling schijnt te
kunnen rondkomen met uitgaven van tussen de nis 50.000 - 75.000 per jaar, dan
kun je ook weinig verwachtingen hebben van nòg een verkennend onderzoek.
Commentaar hierop van Barend Elburg:
Feit 1. Andre Boers en ik zijn bestuursleden van
SPI en hebben daar onze meningen over wel/niet en zo ja wat te onderzoeken naar
voren gebracht en meegestemd, ook in de vergadering van 2 juli j.l. Aan mijn
meningsvorming, gebaseerd op rapporten en feitenmateriaal, dragen
“ontboezemingen” in dit forum niets bij.
Feit 2. Weer van Andre Boers de zoveelste loze
kreet!
Citaat: …
SPI gemiddeld nis 1 miljoen onkosten had per jaar !!!! einde citaat.
Loze
kreet en geen juiste weergave. Van iemand die zich – naar eigen zeggen - al
vele
jaren
intensief bezighoudt met dit onderwerp, mag men veronderstellen dat hij
langzamerhand
weet waarover het gaat. Telkens blijkt weer van niet (Andre, zal ik even citeren
uit het rapport van EY Nederland, waarin feitelijke waarnemingen en onderzochte
cijfers zijn vermeld?), en hier het zoveelste voorbeeld.
Gemiddeld
nis 1 miljoen onkosten per jaar is, misschien, juist als statistisch gemiddelde
maar zegt helemaal NIETS over wel/niet kostenbewust werken.
Als er in
een bepaalde buurt veel mensen wonen met een modaal inkomen en twee
multimiljonairs,
dan geeft het gemiddelde inkomen een vertekend beeld en zo ook hier.
Ik zal de
lezers niet vermoeien met de activiteiten en de cijfers per jaar die duidelijk
in de jaarrapporten staan. SPI heeft jarenlang m.b.v. kantoorruimte, personeel
én vrijwilligers, computers, telefoons etc. werkzaamheden verricht voor
Helpdesk en Steunpunt (hulp bij het invullen van het aanvraagformulier voor de
individuele portie van de Maror-gelden), SMO en andere Maror stichtingen (op
verzoek van die stichtingen die in Israel geen eigen apparaat hadden) en ook
voor SCMI tot deze stichting zelf haar personeel in dienst nam en kantoorruimte
huurde in de Sd. Jehudith 10 Tel Aviv. Al deze niet geringe kosten zijn door de
opdrachtgevers vergoed (ja, na uitvoerige controles van begrotingen en ieder bonnetje!)
en per onderwerp geboekt en te vinden in de financiele jaarrapporten van SPI.
Ook zijn
er enkele projecten uitgevoerd met uitkeringen van de SCMI, het belangrijkste met
het hoogste bedrag was de digitale archivering van het archief van SPI, later overgenomen
en afgemaakt door het Center for Research of Dutch Jewry (voorzitter Andre
Boers). En vervolgens heeft ook SPI een bedrag ontvangen van de globale voorschotten
die SCMI in 2005 heeft verstrekt aan ALLE organisaties in onze
gemeenschap
voor activiteiten zonder aanvraag vooraf, maar waarover achteraf
(uiteraard)
aan SCMI rekening en verantwoording moest worden afgelegd. De laatste jaren
waren de activiteiten van SPI gering en de onkosten ook.
Kortom,
ook bij SPI: ieder jaar met zijn activiteiten en de daaraan verbonden kosten.
Beste
Andre, dát is het juiste beeld en een rekenkundig gemiddelde zegt daarbij
helemaal niets. Het is je zoveelste loze kreet!
Barend Elburg.
Barend
legt ons geduldig uit dat er sommige jaren hoge kosten werden gemaakt door SPI
voor specifieke doeleinden (bv. de helpdesk), en niet, zoals we misschien eerst
even dachten, voor extra postzegels en overtollige snoepreisjes. En dan neemt
hij dat alles zelfs terug met: "Al deze niet geringe kosten zijn door
de opdrachtgevers vergoed en per onderwerp geboekt en te vinden in de
financiële jaarrapporten van SPI". (Mijn onderstreping). Dus eigenlijk
zijn er al die jaren geen grotere uitgaven dan gewoonlijk gemaakt? Dat is alles
schijn? (E).
Wie beter
dan André Boers om de beweringen van Barend een voor een te ontzenuwen:
Helaas komt Barend Elburg in
bovenstaande niet verder dan alle beweringen af te doen met een schier
eindeloze roep “loze kreet, loze kreet”. Daarna geeft Barend toe, dat de
cijfers zoals door mij in Nedforum 125 gedeponeerd ( “SPI’s onkosten bedroegen
gemiddeld meer dan een miljoen shekel in de jaren 2000-2013”) weliswaar
volkomen juist zijn, maar dat we dit
vooral moeten zien als niet meer dan een statistisch gegeven.
Hij nodigt de onschuldige lezer uit het even na te zoeken in de jaarstukken
van SPI zonder zelf ook maar éénmaal zijn boute beschuldigingen
te staven met feiten.
Hieronder zal ik mijn beweringen onderbouwen met bewijsstukken uit die jaarverslagen van
SPI, zoals Barend ons dat verzoekt te doen: feiten en cijfers, niets meer,
niets minder. En als Barend die feiten en cijfers als “loze kreten” wil betitelen, dan zal hij niet
mij, maar de schrijver van de jaarverslagen ter verantwoording moeten roepen.
Voor de goede orde verschijnen naam en adres van die schrijver aan het eind van
dit artikel.
Mythe 1 gecreëerd door Barend in zijn
bovenstaand artikel op Nedforum :“SPI heeft jarenlang ....werkzaamheden
verricht voor Helpdesk en Steunpunt”
Feit: “Helpdesk heeft precies 14 maanden bestaan. “Met het afsluiten van de
aanmeldingsperiode werd het kantoor van de Helpdesk Israël per 31.12.2001
gesloten” (hoofdtuk 5.1. Jaarverslag SPI 2001).
De onkosten voor deze 14 maanden bedroegen: nis 192.169 voor 1999 en voor
2000 nis 1.775.414 (jaarverslag SPI 2001, hoofdstuk 7.3)
M.a.w. de exorbitante kosten van SPI van gemiddeld nis 1 miljoen per jaar,
zoals ik beweerde in Nedforum 125 gingen ook na de sluiting van Helpdesk nog 12
lange jaren door. Tot 2014 toen er een ander bestuur kwam en de kosten nog
maar een fractie waren van wat Barend hierboven noemt “kostbewust werken”
Mythe 2: “uitvoerige controle van
begroting en ieder bonnetje” (Barend Elburg, Nedforum 127 hier boven) en
“kostbewust werken” (idem)
Feit: SPI werd ingeschreven als Israëlische
stichting in juli 2000.
Dat betekent, dat voor onkosten
tot juli 2000 geen financiële verantwoording is
afgelegd! Dat behelst dus 8 van de 14 levensmaanden van Helpdesk!
“ In het kader van de opzet van Helpdesk Israel werd in het najaar van 2000
naarstig gezocht naar een geschikte kantoorruimte” ( hoofdstuk 8, pagina 18,
jaarverslag SPI 1999-2000). Deze ruimte werd gevonden op Sderot Yehudit 10 te
Tel Aviv.
“Architect Gdi Peiper komt alle
lof toe voor de smaakvolle en toch sobere aankleding en inrichting van de
kantoren en de zaal’ (hoofdstuk 8, pagina 18 idem).
De niets bewuste lezer moet dan wel weten, dat Architect Gidi Peiper
afgevaardigde was in het bestuur van SPI en zelfs lid van het Dagelijks Bestuur
van SPI sinds 26.12.1999. Met andere woorden een lid van het Dagelijks Bestuur
van de stichting, van beroep architect, wordt door zichzelf en zijn mede
bestuursleden benoemd tot de architect van Sderot Yehudit 10 en wordt voor zijn
werk betaald !
“Kostbewust werken” noemt Barend dat! De onderzoeksaccountants sinds 2014
spreken herhaalde malen over “verstrengeling van belangen”.
Ik kan nog uren doorgaan U te
vervelen met feiten en cijfers. Ik twijfel er niet aan, dat de lezers van
Nedforum begrijpen wat hier gebeurd is.
Ik had beloofd naam en adres van
de schrijver van bovengenoemde jaarverslagen aan Barend Elburg te geven, opdat
hij hem en niet mij van ‘loze kreten, loze kreten” kan betichten en de
schrijver van de jaarverslagen ter verantwoording kan roepen. Beide door mij
hierboven geciteerde jaarverslagen werden alsvolgt ondertekend door de
toenmalige secretaris van SPI:
“Namens het bestuur van de
Stichting Platform Israel
Barend Elburg, secretaris”
Blijf me gezond,
Andre Boers.
Itamar
Engelsman reageert op Philip Staal:
Beste Philip,
Jij
kende mijn vader Bob Engelsman z"l vast wel en inderdaad heb eerbied voor
je ouders. Dat betekent niet dat ik niet bereid zou zijn de waarheid onder ogen
te zien. Het probleem is dat we nog niet weten wat de waarheid is, jij dus wel,
maar anderen niet, inclusief al diegenen die je boek en website gelezen hebben,
anders was er allang een politie-onderzoek geweest.
De
vraag is dus of het restant van de Maror gelden uitgegeven moet worden aan
onderzoeken of aan het helpen van de nog in leven zijnde overlevenden.
Persoonlijk geloof ik het laatste, want geld komt er toch niet meer uit
onderzoeken. Daarbij is het duidelijk dat geen van de betrokken instanties
(voor zover die nog bestaan) en personen (voor zover die nog in leven zijn) hun
medewerking aan zo'n onderzoek zullen verlenen. Wat kan de uitkomst dus
werkelijk geven dat we hier zoveel geld aan zouden uitgeven ?
Gegroet,
Itamar Engelsman
Het
Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis van de Joden in Nederland (CRDJ)
deelt mede, dat het 17de Wereldcongres van Joodse Studies plaats zal vinden in
Jeruzalem van 6 tot 10 augustus 2017 op de Mount Scopus campus van de
Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem.
CRDJ
sponsort een sessie van vier lezingen tijdens dit congres. Deze lezingen
betreffen recent onderzoek naar de shoah in Nederland. Alle lezingen worden
gehouden in de Engelse taal. Voor het volledige congres kunt u zich
inschrijven op de website http://www.jewish-studies.org/17con_en.ehtml
Chairpersons: Dan Michman
Johannes Houwink ten Cate
Petra van den Boomgaard
Legal Evasion of the
Deportations from the Netherlands
Laurien
Vastenhout
The Social-Historical
Foundations of the Jewish Councils of Western Europe:
A Comparative Approach
Aline Pennewaard
“I will
Return”: Final Letters of Dutch Jews Before their
Deportation, 1942-1943
Evertjan van Roekel
Dutch Waffen-SS Volunteers and
Genocide on the Eastern Front