Bericht
164 van het forum.
8 April
2018.
Itamar
Engelsman komt met een weerwoord op het bericht 163 van het forum. Dat bleef
even liggen in de pesachweek.
"Beste
Eldad. Ik wil kort een paar onvolledigheden uit Bericht 163 rechtzetten. Ten
eerste zijn de bepalingen in de Statuten van het SCMI betreffende het aannemen
en ontslaan van bestuurders onveranderd gebleven sinds ze door de advocaten in
Nederland zo’n 18 jaar geleden zijn opgesteld, behalve dat de goedkeuring van
SPI nu vervangen is door goedkeuring van het SCMI zelf. Deze laatste
verandering werd goedgekeurd door het SPI waarbij Andre Boers de vergadering
voorzat. Hij kent dus zeker zelf ook de statuten van SCMI alsmede de
veranderingen daarin aangebracht. De tweede onvolledigheid is dat had ik mijn
ontslag bevestigd aan het SCMI dan had je misschien gelijk gehad, alhoewel het
bestuur zo’n ontslag natuurlijk ook kan afwijzen en niet hoeft aan te nemen.
Een ontslag kan echter alleen bij het SCMI ingediend worden en een brief van
mij aan het CRDJ betreffende dit onderwerp is dus volgens de SCMI statuten
wettelijk niets waard. Ten derde betreffende de plichten van een bestuurslid
van het SCMI ben ik bij dezelfde bron te rade gegaan als jij. Yossi Dotan
schreef dat in zijn antwoord aan mij duidelijk en ik citeer met zijn
goedkeuring: “Misschien kan het zo geformuleerd worden: voor routine-zaken
volgt ieder bestuurslid van SCMI zijn eigen mening; voor principiële
onderwerpen pleegt hij ruggespraak met het voltallige bestuur dat hem heeft
afgevaardigd, als daar tijd voor is. Routine-zaken zie ik niet alleen als
toekenning van subsidies, maar ook de manier van afrekenen met SAMO ... van het
bestuur van de SCMI verwacht ik, dat de kans wordt beoordeeld om (misschien)
een bepaald bedrag te ontvangen, hoe hoog de kosten zijn die (zeker) daarvoor
gemaakt moeten worden, en of de verhouding tussen de mogelijke baten
en de zeker te maken kosten redelijk is”. Tot slot spreekt het
nedforum over “geld dat nog aan de gemeenschap toekomt”. Is er nog geld dat op
een rekening staat en aan het SCMI toekomt behalve het restantbedrag van SAMO
wat het SCMI zou weigeren te ontvangen? Welnee, er is één persoon binnen de Nederlandse
organisaties in Israel die meent dat hij kan bewijzen dat er gelden zijn die
mogelijk verdwenen zijn of onterecht zijn uitbetaald EN dat deze gelden terug
te vorderen zijn binnen een tijdsperiode dat zowel de gemeende daders als de
eerste generatie slachtoffers nog in leven zullen zijn. Hij heeft daar in zijn
eentje vele jaren aan gewerkt, maar zelfs het SPI, waar hij zelf als bestuurder
in zat, heeft verder onderzoek afgewezen en is tot ontbinding over gegaan. En
toen het nodig was voor de onlangs genomen stap het sluiten van SAMO aan te
vechten heeft hij het CRDJ voor zijn strijd gebruikt, overigens zonder zijn
vertegenwoordiger in het SCMI hiervan op de hoogte te stellen. Er zijn geen 10
vogels in de lucht, geen 5, geen 3 en geen 1. Er is een restant van SAMO wat
hetzij nu bij sluiten van SAMO kan worden uitbetaald (rondom de 1 miljoen
sjekel) of dit geld gaat gebruikt worden om de advocatenkosten van het
bestrijden van deze sluiting, door deze ene persoon georganiseerd, te betalen
en dan zal er bitter weinig tot niets voor het SCMI (en dus de eerste generatie
oorlogs- slachtoffers) overblijven. En over deze situatie heeft het SCMI,
geheel volgens de hierboven beschreven mening van Yossi, haar beslissing
genomen.
Dan schrijft Eldad de vraag
of het intrekken van een aanvaarding van een ontslag zo maar kan. Ja, dat kan
inderdaad volgens een bekende advocaat in Nederland.
Itamar."
Laten we wachten met verdere
meningen tot er een uitspraak is van de Raad van State over de eisen van 'die
ene persoon' inzake SAMO en van de journalist Sjors van Beek.
Een andere geluid over de
tegenstrijdige meningen over dit ruime onderwerp komt van Albert de Vries:
"Deze keer moet ik werkelijk reageren
en wel op Bericht 163. Ik wil zeer beslist – zoals anderen – geen onrust in
onze gemeenschap zaaien. Hieronder de basis van mijn idée hoe een democratie
werkt in het algemeen.
Achtergrond:
een (willekeurig) bestuur van een of andere organisatie roept een vergadering
uit; een van de agendapunten is een discussie i.v.m. een standpunt van
een van de bestuursleden en de (tegengestelde) opstelling van een stichting die
hij in ons geval in het SCMI-bestuur vertegenwoordigt.
Dit
is een normale lopende zaak die wel op democratische wijze – zoals gewoon in de
SCMI – zijn beloop zal hebben.
Waarom
in G-d's naam moet zo'n bestuurlijke routinezaak opnieuw onder de aandacht van
de goe-gemeente komen? Om opnieuw de indruk te wekken, dat er altijd in onze
gemeenschap "gerommeld" wordt? Shame on you and shame on him, die jou
deze informatie toespeelt en kennelijk een geïnteresseerde is; er zijn mensen
in onze gemeenschap, die als een stokpaardje de uitdrukking 'verstrengeling van
belangen' noemt. Ik noem met opzet geen namen, echter…. een aloud Nederlands
gezegde leert ons "wie de schoen past, trekke hem aan".
En
het ergste: Al dit gerommel veroorzaakte en veroorzaakt nog steeds, dat er
steeds minder gelden uit Nederland voor onze gemeenschap ge-earmarked
worden. Opnieuw shame on him.
Eldad,
je zal onze gemeenschap een dienst bewijzen om te stoppen dit soort berichten
te publiceren. Laten wij ons beperken goede vrijwilligers te zijn om onze mede
(oud-Nederlanders) te helpen ieder op zijn eigen manier; Laat je Nedforum niet
gebruiken voor de agenda van een ander, die steeds opnieuw "een (gemeende)
zwarte Piet" op tafel gooit.
Ik
hoop dat ik mijzelf goed heb uitgedrukt.
Albert".
De vragen houden hiermee niet op. Frits
Cohen stuurde het volgende:
"Een bevriende fund-raiser heeft mij eens uitgelegd, dat er twee
soorten fund-raisers zijn, bezoldigde en onbezoldigde. De eersten werken
tegen een vaste honorering. Het tweede soort werkt vrijwillig, maar mag
voor de wet maximaal 17% van de verzamelde fondsen in zijn/haar zak stoppen als
vergoeding van kosten en tijd. Is dit mogelijk een verklaring voor de
missende fondsen?"
In onze
moderne wereld rijst de vraag:
Hoe privé is email?
Er is
veel onkunde en onduidelijkheid over dit onderwerp.
Aanleiding
tot deze opmerkingen was een verschil van mening hierover met Itamar Engelsman
inzake zijn reactie en acceptatie per email op zijn ontslag als
vertegenwoordiger van CRDJ bij SCMI (en ik ga nu niet in op de vraag of dat
ontslag nu wel of niet volgens de regels liep).
In
principe is email tussen twee personen vertrouwelijk, en Itamar stelde dat die
situatie voor hem geldt. Het verkrijgen van toegang tot de inhoud van een
interessante mail voor kenners is tegenwoordig makkelijker dan het openstomen
van een envelop.
Je kunt
altijd schrijven: 'confidential'. Of dat helpt?
Mijn
mening is dat de situatie al heel anders wordt als een emailbericht gestuurd is
aan de besturen van twee organisaties, zoals in het onderhavige geval, en zelfs
binnen één bestuur. De meeste besprekingen van besturen zijn in principe open
voor het publiek. Misschien geldt dat niet voor de Vrijmetselaars of de
Jezuieten, maar bestuursbesprekingen van publieke instellingen zijn gewoonlijk
toegankelijk voor het algemene publiek, d.w.z. openbaar, en hetzelfde geldt
voor berichten binnen een bestuur, en zeker als er meerdere besturen mee
geadresseerd zijn. De meeste bestuurders weten dat duidelijk zelf niet en
handelen vaak alsof het om een geheim genootschap gaat – onjuist!
Juridisch
advies in deze materie is niet makkelijk te krijgen, ook omdat de wet nogal
vaag is, en verschillende landen proberen een soort briefgeheim aan te houden
voor 'persoonlijke' email, maar hoe wijder de verspreiding, hoe minder dat in
feite werkt.
Ik las
een tijd geleden, voorzover ik mij herinner volgens een Amerikaanse wet, dat
smaad, verspreid per email naar meer dan twee adressanten, in het 'openbare
domein' valt, zodat een klacht kan worden ingediend. Dus pas op je taal.
Wat
zeggen onze juridisch geschoolde lezers?!
Eldad.
