Bericht 72

Bericht 72 van het forum.

25 oktober 2016.

Ithamar Perath geeft zijn mening over de laatste editie van het forum:

Toda Eldad,

Veel BBLT, maar toch wel nuttig.

Tora wesimcha

Ithamar

André Boers vervolgt zijn serie uitleg rondom de Marorgelden met artikel 2:

In bericht 71 van het Forum verscheen het eerste artikel onder de titel:
“Wat is de Wob, wat is een ZBO en wat heeft SAMO daarmee te maken?”

Ik heb daar in ‘t kort uiteengezet wat de SAMO is (Stichting Afwikkeling Maror-gelden Overheid) en wat een Zelfstandig Bestuursorgaan (ZBO) is.

In dit tweede artikel vindt u uitleg over de Wob, waarover velen Uwer gelezen hebben en misschien niet precies begrepen waar het om gaat.

“Wob” is een afkorting van “Wet openbaarheid van bestuur”. Deze wet is vastgelegd in Nederland in 1991. In deze wet wordt geregeld wat de overheid in de openbaarheid moet doen en wat niet. We hadden al duidelijk gemaakt dat een Zelfstandig Bestuurs Orgaan (ZBO) zich te houden heeft aan de Wob.

De Wob is niet zomaar een wet. Het is een wet, die voortvloeit uit de Grondwet: “De overheid betracht bij de uitvoering van haar taak openbaarheid volgens regels bij de wet te stellen" (artikel 110).

Het uitgangspunt van de Wob is, dat de informatie over bestuurlijke aangelegenheden openbaar is. Uit eigen beweging hoort de overheid informatie over het beleid te verschaffen, indien dat in het belang is van een goede, democratische bestuursvoering. Daaruit vloeit voort, dat geheimhouding de uitzondering op de regel is en als een overheidsinstantie, zoals een ZBO, al geheimhouding wenst te betrachten, dan dient dit gemotiveerd te worden. Er zijn nog veel meer regels verbonden aan deze wet. Voor dit artikel echter ligt de klemtoon op de plicht van elk bestuursorgaan openbaring te geven.

Naast de plicht eigener beweging openbaring te verschaffen, bestaat ook de plicht van het bestuursorgaan om, wanneer daarvoor een Wobverzoek is ingediend tot openbaring van informatie over bestuurlijke aangelegendheden, te reageren.De verzoeker hoeft bij zijn verzoek geen enkel persoonlijk belang te hebben. Jan en alleman kunnen “wobben”, m.a.w. een Wob verzoek indienen. Het maakt niet uit of de verzochte informatie op schrift staat of op een geluidsband, een USB-stick of op een harde schijf. Het kan zelfs om een foto gaan of zo’n gele memosticker.

Journalisten behoren tot de grootste groep van Wobverzoekers, omdat zij deze wet regelmatig moeten gebruiken om informatie, die aanvankelijk geweigerd werd, op te eisen.

Er zijn tijdslimieten verbonden aan het verschaffen van de verzochte informatie.. Een bestuursorgaan heeft het recht deze tijdslimiet met maximaal zes weken te verlengen.

Bezwaar

Indien het bestuursorgaan het verzoek tot verstrekking van informatie afwijst, kan de belanghebbende die het daarmee niet eens is tegen een dergelijk besluit bezwaar maken. In de regel moet dat gebeuren bij het bestuursorgaan, dat die beslissing heeft genomen.

De Rechtbank.

Wanneer de belanghebbende op zijn herhaald verzoek geen respons of een afwijzing krijgt, kan hij naar de arrondisementsrechter stappen. In laatste instantie kan hij zelfs in hoger beroep gaan of, als het bestuursorgaan het niet eens is met de beslissing van de rechter en “veroordeeld” wordt tot openbaring van verzochte documenten, dan kan het bestuursorgaan in Hoger Beroep gaan. Bij Wob-zaken moet hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Het is dit college, dat beoordeelt, in het geval van een ontvankelijk verklaard hoger beroep, of de uitspraak van de arrondisementsrechtbank moet worden bevestigd of vernietigd.

Nu we dus weten, dat een ZBO verplicht is tot openbaring van door een “wobber” gevraagde documenten, wordt de zaak rondom onze eigen SAMO, dat een ZBO is,  begrijpelijk. Immers, zoals eerder gesteld, heeft ruim een jaar geleden een Nederlandse journalist een Wobverzoek ingediend bij SAMO om bepaalde documenten te openbaren. SAMO wees het verzoek herhaalde malen af. De journalist had uiteinelijk geen andere keus dan naar de rechtbank te stappen. SAMO trachtte vergeefs te beweren, dat het geen ZBO was. De rechter dacht daar anders over en stelde de journalist in het gelijk. Maar SAMO had schijnbaar levensbelang bij geheimhouding en ging in hoger beroep bij de Raad van State (RvS). Ook het college van de RvS stelde SAMO in het ongelijk en verplichtte SAMO te laten weten welke van de verzochte documenten openbaar gemaakt zouden worden.

SAMO legt zich niet neer bij de uitspraak van het college, bestaande uit drie rechters en gaat door alles in het werk te stellen, datgene geheim te houden, dat schijnbaar het daglicht niet niet kan verdragen.

De zaak is, naar mij uit welingelichte bron gemeld werd, nog niet afgelopen.

André Boers.

En hier mijn bijdrage voor het literaire gewicht van het forum (E.):

 Een Hollandse man uit Udim

 Heeft de vreugd' van het rijmen gezien

  Voor de drang van het dichten

  Moet hij wel zwichten

En hij stuurt het nog rond bovendien.