Bericht 162

Bericht 162 van het forum.

20 Maart 2018.

Het vorige bericht (161) was nauwelijks de deur uit of ik kreeg een telefoontje van iemand die beter zou moeten weten, met de mening dat ik tekort was geschoten in het verifiëren van mijn bronnen. Dat er geenszins sprake was van een veroordeling van SAMO door de Raad van State inzake de verschillende eisen om inzage van documenten die tegen SAMO lopen. Ik kon niet anders doen dan een sleutelzin uit het voorlopige arrest citeren: 

“De Afdeling [van de RvS] is dan ook van oordeel dat het bestuur [van SAMO] openbaarmaking van de door appellant [= de journalist van Beek] verzochte documenten ten onrechte heeft geweigerd op de grond dat deze geen betrekking hebben op een bestuurlijke aangelegenheid.” 

 Alles tussen rechte haakjes is mijn (E) toevoeging voor de duidelijkheid!

SAMO is dus wel degelijk in het ongelijk gesteld. De bewuste documenten moeten alsnog door SAMO binnen de voorgeschreven tijd bij de RvS opgeleverd worden.

Deze zaak sleept al te lang.

Een andere ontwikkeling, nauw verbonden met deze zaak, handelt over de verplichtingen van een vertegenwoordiger/afgevaardigde van een organisatie in onze gemeenschap (en in het algemeen), die zitting heeft in het bestuur van een andere organisatie, overkoepelend of anderszins. Hij verwoordt daar de mening van de organisatie die hem verkoos als afgevaardigde. Er ontstaat een conflicterende situatie als de afgevaardigde persoonlijk een andere mening heeft of ondersteunt dan het bestuur dat hem stuurde als vertegenwoordiger, en die mening wordt hij verwacht uit te dragen. Als dit verschil relevant is, en na voldoende ruggespraak tussen de partijen zonder dat er overeenstemming is bereikt, blijven er twee wegen open voor de vertegenwoordiger: hij kan aftreden, of wel zijn taak neerleggen, of hij kan van zijn taak ontslagen worden door het bestuur dat hem oorspronkelijk benoemde. Zo'n situatie deed zich dezer dagen voor bij een belangrijke beslissing van het bestuur van SCMI, waar Itamar Engelsman als afgevaardigde fungeert van het Centrum voor de Studie van de Geschiedenis van het Nederlandse Jodendom (afgekort naar de Engelse naam tot CRDJ), en daar ook als penningmeester benoemd is. Kort samengevat heeft SCMI besloten af te zien van een deel van de gelden die zich mogelijk nog bevinden onder de vleugels van SAMO (dat een opheffingsprocedure is begonnen), met zo de zekerheid tenminste nog iets te krijgen. Dit in tegenstelling tot de mening van CRDJ dat dit een voorbarige instemming betekent, en dat er mogelijk nog meer geld ter beschikking staat, o.a. nooit uitbetaalde rente, en dat de beslissing van SCMI niet in het belang is van onze gemeenschap alhier.

Aangezien Itamar niet is afgetreden, heeft het bestuur van CRDJ besloten hem van zijn functie als afgevaardigde te ontheffen. Een brief in die zin is uitgegaan naar de belanghebbenden. Dit wil niet zeggen dat SCMI zonder penningmeester komt te zitten, want Itamar kan als 'onafhankelijke' gewoon zijn functie blijven vervullen. CRDJ zal echter een nieuwe permanente vertegenwoordiger moeten benoemen.

Itamar heeft een afwijkende lezing van de gang van zaken, en als hij dat wenst zal ik zijn uitleg graag hier opnemen.

Een belangenconflictverklaring is hier zeker op zijn plaats: ik (E) ben lid van het bestuur van CRDJ, en was tot nu toe plaatsvervanger van Itamar in SCMI en neem nu, tijdelijk, zijn plaats als vertegenwoordiger in bij SCMI.

P.S. Aangezien SCMI nu met nieuwe statuten werkt na het verdwijnen van SPI van het toneel, schijnt de organisatie die een vertegenwoordiger benoemt om haar belangen te vertegenwoordigen bij SCMI die benoeming niet op te kunnen zeggen. Dat is opmerkelijk en vreemd. Wordt vervolgd.

Leo Slijper geeft een andere kijk op het voorstel van Chaim Even Zohar:

"Chaim Even Zohar laat zijn waardering voor de recente activiteiten van het Nederlandse Rode Kruis (NRK) vergezeld gaan door een schnorr-oproep. Hoe ongepast.

De Maror gelden kwamen ons toe. Immers, de Nederlandse overheden, banken, notarissen, en vele andere instanties hebben zich verrijkt aan de Jodenvervolgingen gedurende de Duitse bezetting en in de jaren daarna, aan de gevolgen daarvan. Het Rode Kruis heeft nergens aan verdiend. Het heeft simpelweg door zich niets, maar dan ook niets, aan te trekken van onze familieleden, verraad gepleegd aan meer dan honderdduizend Nederlandse burgers.

Dat is niet goed te maken met een paar miljoen guldens, euro’s of shekels. Net zo als Maror niets heeft goedgemaakt, maar zuiver en alleen heeft betaald wat ons toekwam (en eerder minder dan meer), zo heeft het Rode Kruis niets terug te betalen, maar wel veel goed te maken.

Ik kan aan een aantal dingen denken. Een onderzoek is er al, maar zal niet door velen gelezen worden. Een inbreng met historische feiten, afkomstig uit dat onderzoek, in het nieuwe oorlogsmuseum in de Amsterdamse Plantage is mij meer waard. En mag best wat kosten. Het NRK kan ook de gespaarde energie gedurende 1940-1945, door onze families niet te helpen, nu aanwenden om het Internationale Rode Kruis (IRK) aan te zetten haar verleden te onderzoeken.

Mijn ouders, zuster en grootvader waren in Theresienstadt gedurende een van de bezoeken van een Rode Kruis delegatie, en excuses van het NRK zullen niets verlichten aan de wrok jegens het Rode Kruis als geheel, wanneer niet het IRK haar eigen verleden onafhankelijk zal laten onderzoeken, precies zoals het NRK dat nu net heeft gedaan. Het is natuurlijk ook moeilijk te vergeten dat datzelfde IRK zo veel pijn heeft gehad de Rode Davidsster te erkennen, waar het met de Rode Halve Maan heel wat minder moeite had.

Het lijkt mij gepaster deze suggesties door te spelen aan het NRK, en  niet de indruk te wekken dat een slecht geweten afkoopbaar is.

Wanneer Nini geld nodig heeft, laat het aankloppen bij de Sociale Verzekerings Bank, en laat iemand eens een schatting maken hoe veel die gespaard hebben aan de AOW wegens het droevige feit dat er toen nog zo weinig oudere Nederlandse Joden waren die daarvoor in aanmerking kwamen.       

Leo Slijper , Nofit, 16 maart 2018."

Ben Noach meent dat het nedforum zich bezig houdt met te ruim gekozen onderwerpen: 

"Vanwege de bijdrage van Leni Wesly over de Afrikaanse vluchtelingen vraag ik me af of het nedforum niet gaat afglijden naar een nedisraforum. Ik begrijp dat dit onderwerp in haar aderen schroeit en ik heb niets tegen discussiegroepen over actuele Israelische problemen, ook als dit onder de Nederlandse groep gebeurt. Maar  dan in een apart nedisraforum of hoe je het noemen wilt, en wie zich daar mee bezig wil houden, schrijft zich daar maar in. 

Zijn wij een nedforum voor de problemen van onze Nederlandse gemeenschap

en exclusief daarvoor, of niet? We hebben onder ons genoeg tsores, de problemen van de Afrikaanse vluchtelingen, hoe je er ook tegen aankijkt, horen daar niet onder.Ik vind dat er gekapt moet worden met het forum te gebruiken om onderwerpen te pushen die buiten onze gemeenschap vallen.

            Ben."

Antwoord (E): Aanvankelijk had ik enige aarzeling of dit onderwerp past binnen het zelf-opgelegde kader van het nedforum. Na enige overweging meende ik dat we onder onze leeftijdsgroep niet weinig shoah-overlevenden hebben tot wie het onderwerp ‘deportatie’ pijnlijk spreekt. Dat gaf bij mij de doorslag.

Redigeren.

Redigeren is niet alleen het corrigeren van de spelfouten (d – dt?) en de stijlfouten (zich wenden aan) die onze inzenders soms maken. Zij zijn zonder meer geexcuseerd: soms is Nederlands niet hun moedertaal, of ze hebben in de oorlog beslissende schooljaren gemist. Dat is het makkelijke deel. Niet zelden is overbodige wijdlopigheid het probleem. Daarmee heeft de redacteur het al moeilijker want iedereen is gecharmeerd van zijn eigen productie. En het onderkennen van je eigen overdadigheid in woorden valt ook niet mee, en nog minder het schrappen van mooie volzinnen waar je zo op gezwoegd hebt. Mijn vader noemde dat: 'nog eens ruiken aan je eigen drol'  - die uitdrukking haal ik vaak en graag aan.

En dan zijn er de inzenders die denken boven de wet te staan, hetzij wegens hun hoge positie in de hierarchie van onze gemeenschap, hetzij wegens hun zelfoverschatting. Daar mag niet door mensenhand aan gesleuteld worden zonder intensieve emailwisseling.

Maar redigeren is ook een kunst die niet uit een boekje te leren valt. Laatst kregen we een artikeltje voor de Aleh, waar ik deelneem aan de redigeervergaderingen voor de Aleh in uw brievenbus valt, met een zin over de treinen van Westerbork naar het verderf. De auteur schreef: 'de Joden hadden geen erg in het lot dat hun wachtte'. Dat past natuurlijk niet – je hebt geen erg erin dat een vogel op je rug heeft gepoept, maar dat kan niet bij zoiets ernstigs. De redactie wijzigde de zin in: '... geen idee van ... '

Eldad.