Bericht 127

Bericht 127 van het forum.

18 Juli 2017.

Barend Elburg is het oneens met de gegevens van André Boers in bericht 126, en reageert en citeert als volgt:

1 Er is beperkte financiële ruimte voor een onderzoek.

Commentaar André Boers:  tja, als je niet meer dan nis 50.000 gaat besteden aan een

"verkennend" onderzoek, nadat SPI tussen 1998 en 2013  gemiddeld nis 1 miljoen onkosten had per jaar !!!! en de SPI pas in de laatste drie jaren plotseling schijnt te kunnen rondkomen met uitgaven van tussen de nis 50.000 - 75.000 per jaar, dan kun je ook weinig verwachtingen hebben van nòg een verkennend onderzoek.

Commentaar hierop van Barend Elburg:

Feit 1. Andre Boers en ik zijn bestuursleden van SPI en hebben daar onze meningen over wel/niet en zo ja wat te onderzoeken naar voren gebracht en meegestemd, ook in de vergadering van 2 juli j.l. Aan mijn meningsvorming, gebaseerd op rapporten en feitenmateriaal, dragen “ontboezemingen” in dit forum niets bij.

Feit 2. Weer van Andre Boers de zoveelste loze kreet!

Citaat: … SPI gemiddeld nis 1 miljoen onkosten had per jaar !!!! einde citaat.

Loze kreet en geen juiste weergave. Van iemand die zich – naar eigen zeggen - al vele

jaren intensief bezighoudt met dit onderwerp, mag men veronderstellen dat hij

langzamerhand weet waarover het gaat. Telkens blijkt weer van niet (Andre, zal ik even citeren uit het rapport van EY Nederland, waarin feitelijke waarnemingen en onderzochte cijfers zijn vermeld?), en hier het zoveelste voorbeeld.

Gemiddeld nis 1 miljoen onkosten per jaar is, misschien, juist als statistisch gemiddelde maar zegt helemaal NIETS over wel/niet kostenbewust werken.

Als er in een bepaalde buurt veel mensen wonen met een modaal inkomen en twee

multimiljonairs, dan geeft het gemiddelde inkomen een vertekend beeld en zo ook hier.

Ik zal de lezers niet vermoeien met de activiteiten en de cijfers per jaar die duidelijk in de jaarrapporten staan. SPI heeft jarenlang m.b.v. kantoorruimte, personeel én vrijwilligers, computers, telefoons etc. werkzaamheden verricht voor Helpdesk en Steunpunt (hulp bij het invullen van het aanvraagformulier voor de individuele portie van de Maror-gelden), SMO en andere Maror stichtingen (op verzoek van die stichtingen die in Israel geen eigen apparaat hadden) en ook voor SCMI tot deze stichting zelf haar personeel in dienst nam en kantoorruimte huurde in de Sd. Jehudith 10 Tel Aviv. Al deze niet geringe kosten zijn door de opdrachtgevers vergoed (ja, na uitvoerige controles van begrotingen en ieder bonnetje!) en per onderwerp geboekt en te vinden in de financiele jaarrapporten van SPI.

Ook zijn er enkele projecten uitgevoerd met uitkeringen van de SCMI, het belangrijkste met het hoogste bedrag was de digitale archivering van het archief van SPI, later overgenomen en afgemaakt door het Center for Research of Dutch Jewry (voorzitter Andre Boers). En vervolgens heeft ook SPI een bedrag ontvangen van de globale voorschotten die SCMI in 2005 heeft verstrekt aan ALLE organisaties in onze

gemeenschap voor activiteiten zonder aanvraag vooraf, maar waarover achteraf

(uiteraard) aan SCMI rekening en verantwoording moest worden afgelegd. De laatste jaren waren de activiteiten van SPI gering en de onkosten ook.

Kortom, ook bij SPI: ieder jaar met zijn activiteiten en de daaraan verbonden kosten.

Beste Andre, dát is het juiste beeld en een rekenkundig gemiddelde zegt daarbij helemaal niets. Het is je zoveelste loze kreet!

Barend Elburg.

Barend legt ons geduldig uit dat er sommige jaren hoge kosten werden gemaakt door SPI voor specifieke doeleinden (bv. de helpdesk), en niet, zoals we misschien eerst even dachten, voor extra postzegels en overtollige snoepreisjes. En dan neemt hij dat alles zelfs terug met: "Al deze niet geringe kosten zijn door de opdrachtgevers vergoed en per onderwerp geboekt en te vinden in de financiële jaarrapporten van SPI". (Mijn onderstreping). Dus eigenlijk zijn er al die jaren geen grotere uitgaven dan gewoonlijk gemaakt? Dat is alles schijn? (E).

Wie beter dan André Boers om de beweringen van Barend een voor een te ontzenuwen:

Helaas komt Barend Elburg in bovenstaande niet verder dan alle beweringen af te doen met een schier eindeloze roep “loze kreet, loze kreet”. Daarna geeft Barend toe, dat de cijfers zoals door mij in Nedforum 125 gedeponeerd ( “SPI’s onkosten bedroegen gemiddeld meer dan een miljoen shekel in de jaren 2000-2013”) weliswaar volkomen juist zijn, maar dat  we dit vooral moeten zien als niet meer dan een statistisch gegeven.

Hij nodigt de onschuldige lezer uit het even na te zoeken in de jaarstukken van SPI zonder zelf ook maar éénmaal zijn boute beschuldigingen te staven met feiten.

Hieronder zal ik mijn beweringen onderbouwen  met bewijsstukken uit die jaarverslagen van SPI, zoals Barend ons dat verzoekt te doen: feiten en cijfers, niets meer, niets minder. En als Barend die feiten en cijfers als  “loze kreten” wil betitelen, dan zal hij niet mij, maar de schrijver van de jaarverslagen ter verantwoording moeten roepen. Voor de goede orde verschijnen naam en adres van die schrijver aan het eind van dit artikel.

Mythe 1 gecreëerd door Barend in zijn bovenstaand artikel op Nedforum :“SPI heeft jarenlang ....werkzaamheden verricht voor Helpdesk en Steunpunt”

Feit: “Helpdesk heeft precies 14 maanden bestaan. “Met het afsluiten van de aanmeldingsperiode werd het kantoor van de Helpdesk Israël per 31.12.2001 gesloten” (hoofdtuk 5.1. Jaarverslag SPI 2001).

De onkosten voor deze 14 maanden bedroegen: nis 192.169 voor 1999 en voor 2000 nis 1.775.414 (jaarverslag SPI 2001, hoofdstuk 7.3)

M.a.w. de exorbitante kosten van SPI van gemiddeld nis 1 miljoen per jaar, zoals ik beweerde in Nedforum 125 gingen ook na de sluiting van Helpdesk nog 12 lange jaren door. Tot 2014 toen er een ander bestuur kwam en de kosten nog maar een fractie waren van wat Barend hierboven noemt “kostbewust werken”

Mythe 2: “uitvoerige controle van begroting en ieder bonnetje” (Barend Elburg, Nedforum 127 hier boven) en “kostbewust werken” (idem)

Feit:  SPI werd ingeschreven als Israëlische stichting in juli 2000.

Dat betekent, dat voor onkosten tot juli 2000 geen financiële verantwoording is afgelegd! Dat behelst dus 8 van de 14 levensmaanden van Helpdesk!

“ In het kader van de opzet van Helpdesk Israel werd in het najaar van 2000 naarstig gezocht naar een geschikte kantoorruimte” ( hoofdstuk 8, pagina 18, jaarverslag SPI 1999-2000). Deze ruimte werd gevonden op Sderot Yehudit 10 te Tel Aviv.

“Architect Gdi Peiper komt alle lof toe voor de smaakvolle en toch sobere aankleding en inrichting van de kantoren en de zaal’ (hoofdstuk 8, pagina 18 idem).

De niets bewuste lezer moet dan wel weten, dat Architect Gidi Peiper afgevaardigde was in het bestuur van SPI en zelfs lid van het Dagelijks Bestuur van SPI sinds 26.12.1999. Met andere woorden een lid van het Dagelijks Bestuur van de stichting, van beroep architect, wordt door zichzelf en zijn mede bestuursleden benoemd tot de architect van Sderot Yehudit 10 en wordt voor zijn werk betaald !

“Kostbewust werken” noemt Barend dat! De onderzoeksaccountants sinds 2014 spreken herhaalde malen over “verstrengeling van belangen”.

Ik kan nog uren doorgaan U te vervelen met feiten en cijfers. Ik twijfel er niet aan, dat de lezers van Nedforum begrijpen wat hier gebeurd is.

Ik had beloofd naam en adres van de schrijver van bovengenoemde jaarverslagen aan Barend Elburg te geven, opdat hij hem en niet mij van ‘loze kreten, loze kreten” kan betichten en de schrijver van de jaarverslagen ter verantwoording kan roepen. Beide door mij hierboven geciteerde jaarverslagen werden alsvolgt ondertekend door de toenmalige secretaris van SPI:

“Namens het bestuur van de Stichting Platform Israel

Barend Elburg, secretaris”

Blijf me gezond,

Andre Boers.

Itamar Engelsman reageert op Philip Staal:

            Beste Philip,

Jij kende mijn vader Bob Engelsman z"l vast wel en inderdaad heb eerbied voor je ouders. Dat betekent niet dat ik niet bereid zou zijn de waarheid onder ogen te zien. Het probleem is dat we nog niet weten wat de waarheid is, jij dus wel, maar anderen niet, inclusief al diegenen die je boek en website gelezen hebben, anders was er allang een politie-onderzoek geweest.

De vraag is dus of het restant van de Maror gelden uitgegeven moet worden aan onderzoeken of aan het helpen van de nog in leven zijnde overlevenden. Persoonlijk geloof ik het laatste, want geld komt er toch niet meer uit onderzoeken. Daarbij is het duidelijk dat geen van de betrokken instanties (voor zover die nog bestaan) en personen (voor zover die nog in leven zijn) hun medewerking aan zo'n onderzoek zullen verlenen. Wat kan de uitkomst dus werkelijk geven dat we hier zoveel geld aan zouden uitgeven ?

Gegroet,

Itamar Engelsman

Het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis van de Joden in Nederland (CRDJ) deelt mede, dat het 17de Wereldcongres van Joodse Studies plaats zal vinden in Jeruzalem van 6 tot 10 augustus 2017 op de Mount Scopus campus van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem.

CRDJ sponsort een sessie van vier lezingen tijdens dit congres. Deze lezingen betreffen recent onderzoek naar de shoah in Nederland. Alle lezingen worden gehouden in de Engelse taal. Voor het volledige congres kunt u zich inschrijven op de website http://www.jewish-studies.org/17con_en.ehtml

Nederlandse sessie: The Shoah in the Netherlands: New Research           Aanmelden: dutchjew@mail.huji.ac.il – of per tel. 02 5880242                                 Toegang alléén voor Nederlandse sessie: zonder betaling                           Monday, 07 August, 2017 17:30-19:30, Humanities Bldg Room: 2718 

Chairpersons: Dan Michman                                                                   Johannes Houwink ten Cate 

Petra van den Boomgaard                                                                          

Legal Evasion of the Deportations from the Netherlands

Laurien Vastenhout 

The Social-Historical Foundations of the Jewish Councils of Western Europe:       A Comparative Approach

Aline Pennewaard 

“I will Return”: Final Letters of Dutch Jews Before their Deportation, 1942-1943

          Evertjan van Roekel 

Dutch Waffen-SS Volunteers and Genocide on the Eastern Front