Bericht 173.
27 november 2018.
De
Cleveringa-lezing 2018.
De
Cleveringa-lezing begint ook in Israel een traditie te worden, en dat is een
mooie ontwikkeling. In de serie die we tot nu toe mochten meemaken was die van
gisteravond wel een misser. De reacties die ik zo opmerkte gedurende en na de
lezing waren grotendeels negatief. Ik had de indruk dat 95 % van het publiek
niet begreep waar de spreekster het over had. We zijn natuurlijk een
geinteresseerd en intellectueel publiek, en het is niet netjes of chique om je
afkeuring te laten merken over een hoogdravend en belangrijk onderwerp.
Aanvankelijk deed
ik erg mijn best om de gedachtengang van het gebodene te volgen. Al gauw zag ik
dat ik het niet eens was met wat ik begreep. Komaan: Jodendom = vrijheid. Laat
me niet lachen. En zo meer uitspraken.
De lezing die we
voorgeschoteld kregen zou mogelijk passen voor studenten filosofie of religie,
maar was te hoogdravend voor een lekenpubliek.
Voor een volgende
gelegenheid zouden de organisatoren de spreker beter moeten kiezen: iemand die
een lekenpubliek kan boeien, en ook op de tijd let om niet te lang door te
leuteren.
Het bezwaar dat
de gekozen onderwerpen niet altijd slaan op de moedige daad van Prof.
Cleveringa, vind ik minder klemmend, want de inleidingen en de begroetingen
geven alle eer aan deze bijzondere persoonlijkheid.
De thuisblijvers
hadden ditmaal gelijk.
Eldad.
No comments:
Post a Comment