Thursday, November 29, 2018

Bericht 174


Bericht 174.
29 november 2018.

Als je maar tegen schenen schopt, dan komt er wel even leven in onze lezerskring. Ik dank degenen die de moeite namen om hun reacties te mailen op Bericht 173 dat gewijd was aan mijn kritiek op de Cleveringa-lezing. Hierbij een kleine bloemlezing; niet alle kortere uitingen van instemming zijn genoemd.

Je schreef precies wat ik er ook over dacht; כל הכבוד voor de treffende formulering!
Hartelijke groeten, 
Uri Engelsman

Ik sluit me nu eens helemaal aan met wat mijn vriend en collega heeft geschreven.
Ik kwam met busje uit Jeruzalem, netjes zonder kosten. Ik vond de plaats waar we deze keer waren  zo,zo. Men kon nergens zitten voor de lezing. Voor de lezing was men een groep helemaal naast en in mekaar.
De aula laat ik maar zeggen is oud maar heel redelijk. Geen mens sprak duidelijk in een van de vele microfoons en bijna niemand kon men goed horen.  Men moet een microfoon omhangen. Al die goede namen ieder keer is niet nodig. De nieuwe voorzitter van IOH was onmogelijk (kon hem half horen), wat ik hoorde was maar zo en gedrag van iemand die heel erg met zich zelf bezig is.
Ik heb lang geprobeerd iets goed te horen maar helaas ging dat niet. De keuze om meer dan een uur geloof ik een aangename dame te laten spreken in prima Engels, over Rav S Hirsch en anderen was er naast. Het enige wat ik kon leren was dat hij stierf in Amerika. Wist ik niet, maar dat zag ik op een slide, groot.
Uiteraard waardeer ik het dat men Prof Cleveringa ieder jaar over de hele wereld herdenkt op 26 November. Heel mooi. Dit keer liep het niet goed van het begin af. Hopenlijk volgend jaar beter. En bedankt voor de bollen!
Alfred Drukker, Jeruzalem

Yssachar (Barend) Elburg schreef:
You can't please them all.
De laatste zin had daarom behoren te zijn: De thuisblijvers hadden (volgens mij) ditmaal gelijk.

Met instemming je Cleveringa verslag gelezen
En zat ik daar inderdaad te vrezen
Dat een bepaald persoon
Als hij de kans ziet, schoon
Op zou staan, met zijn commentaar, in dezen...
Met groet, Herman Braaf.

En nu terug naar andere serieuze zaken:


De Ambassade der Nederlanden in Tel Aviv adverteert voor een positie in de consulaire dienst, aldus:
De ambassade zoekt op korte termijn een flexibel inzetbare part time medewerker voor de clusters Algemene en Consulaire Zaken. Voor nadere gegevens kunt u zich wenden tot willem.gommers@minbuza.nl voor 10 december 2018. 

De Nederlandse Spoorwegen.
Andre Boers wees mij op een bericht van de NOS dat de NS schadevergoeding gaat betalen aan holocaust-slachtoffers en hun nabestaanden. Het zal velen van u bekend zijn dat de NS goed verdiend heeft aan de Jodentransporten.
Meer op:

Maar er loopt nog een zaak die mogelijk interessant is voor oud-Nederlanders.
Mijn vriend Prof. Moshé Zwarts heeft het plan opgevat om een plaquette te plaatsen in de gewelven van het Centraal Station in Amsterdam, waar veel Joden in de Tweede Wereldoorlog hun laatste gang naar de vernietiging begonnen  De route ging van de Hollandse Schouwburg per tram – lijn 8 die niet meer bestaat – naar het CS, waar de willige werkers van de NS klaar stonden.
Zwarts was ver gevorderd met zijn plannen voor die herdenkings-plaquette, in overleg met het bestuur van de NS, en hij zou in het voorjaar van 2019 geplaatst kunnen worden. Nu is er een onverwachte spaak in het wiel gestoken door een functionaris van de NS.
Ik heb om meer informatie hierover gevraagd.

Tuesday, November 27, 2018

Bericht 173


Bericht 173.
27 november 2018.

De Cleveringa-lezing 2018.

De Cleveringa-lezing begint ook in Israel een traditie te worden, en dat is een mooie ontwikkeling. In de serie die we tot nu toe mochten meemaken was die van gisteravond wel een misser. De reacties die ik zo opmerkte gedurende en na de lezing waren grotendeels negatief. Ik had de indruk dat 95 % van het publiek niet begreep waar de spreekster het over had. We zijn natuurlijk een geinteresseerd en intellectueel publiek, en het is niet netjes of chique om je afkeuring te laten merken over een hoogdravend en belangrijk onderwerp.
Aanvankelijk deed ik erg mijn best om de gedachtengang van het gebodene te volgen. Al gauw zag ik dat ik het niet eens was met wat ik begreep. Komaan: Jodendom = vrijheid. Laat me niet lachen. En zo meer uitspraken.
De lezing die we voorgeschoteld kregen zou mogelijk passen voor studenten filosofie of religie, maar was te hoogdravend voor een lekenpubliek.
Voor een volgende gelegenheid zouden de organisatoren de spreker beter moeten kiezen: iemand die een lekenpubliek kan boeien, en ook op de tijd let om niet te lang door te leuteren.
Het bezwaar dat de gekozen onderwerpen niet altijd slaan op de moedige daad van Prof. Cleveringa, vind ik minder klemmend, want de inleidingen en de begroetingen geven alle eer aan deze bijzondere persoonlijkheid.
De thuisblijvers hadden ditmaal gelijk.
Eldad.