Bericht 141

Bericht 141 van het forum.

20 November 2017.

Shalom Pront wijst erop dat er nog steeds interesse bestaat binnen onze gemeenschap om de vragen rondom de Marorgelden op te lossen:

Het ongewenste onderzoek

Het is nu al weer een poosje rustig geweest sinds de ontwrichting van de Marorzaak. Het meeste werk schijnt gedaan gezijn, want we horen al een tijdje niets van achter de schermen. Maar van het weinige dat toch onze richting komt kunnen we wel het een en ander concluderen.

De Marorgelden die verdwenen zijn, zijn nog steeds verdwenen. En weinigen die er nog naar zoeken. Enkele verkennende onderzoeken hebben wel uitgewezen dat de toenmalige bestuurders hun verplichtingen van financiele en inhoudelijke transparantie niet zijn nagekomen, maar zijn hiervoor niet aangeklaagd. Zelfs zijn enkelen van hen nog steeds bestuurders in de Kehillia en hebben invloed op de beslissingen van het huidige bestuur. Het praktische besluit van het huidige bestuur van SPI om geen diepgaand financieel onderzoek te verrichten heeft weliswaar niets te maken met doorgestoken kaarten, zoals beweerd bij enkele feilbare critici, maar is ongetwijfeld wel zwaar gesteund door diegenen die de verantwoordelijkheid voor de onstatutaire en willekeurige gang van zaken willen ontlopen. Dit is duidelijk door hun felle tegencommentaar op de bevindingen van bona fide waarnemers. Het is onaanvaardbaar dat een klein groepje van eensgezinden, hoe knap en bedreven ze ook mogen zijn, hun eigen agenda voor de verdeling van de publieke Marorgelden ongevraagd vaststellen volgens een sleutel die zijzelf bepaald hebben en zonder anderen daarin te kennen. Want dat komt duidelijk naar voren uit een passage in de brief die een van de onderhandelaars over de Dolmangelden naar zijn makkers in Tel Aviv stuurde:

Citaat: "Op deze manier hopen wij met elkaar de Dolman commissie voor de verdeling van de hele 10-11M over onze projecten , of tenminste een zeer groot deel daarvan, tenminste een verdeelsleutel toe te spelen van prioriteiten zoals WIJ die met elkaar zien, i.p.v. het helemaal aan de interpretaties van de commissie en de ambtenaren van VWS over te laten”.  Eind citaat.

Wij weten nu langzamerhand wel wie “WIJ” zijn, maar wat zijn die prioriteiten? Dat heeft niemand ons tot de dag van vandaag ooit uitgelegd. Maar dat zou wel eens de daadwerkelijke verschillen tussen statutaire doeleinden en aktuele resultaten kunnen verklaren. Het was de optimistische gedachte dat deze administratieve kingpinnen en hoofdspelers van de Marorzaak, goede wegwijzers voor de onderzoekscommissie zouden zijn. Zij wisten en deden immers alles zelf.

Het is onwaarschijnlijk dat onder bovengenoemde omstandigheden bedreven administrators zich plots niet herinneren waar al die kantoorbestanden gebleven zijn, en niet te vergeten de betreurenswaardige mogelijkheid van computers die toevallig totaal zijn uitgewist. Maar door het ondoortastende optreden van de huidige leiding voelen de voormalige leiders zich aangemoedigt om nu de onwetende director te spelen die deze onverkwikkelijke zaak graag in de doofpot willen zien. Natuurlijk zijn er nog vele documenten bij recipients blijven hangen, maar om die allemaal op te sporen en te interpreteren zijn toch vele onderzoekers nodig, die niet voor niets werken. Het is te hopen dat ergens in de toekomst een student hierover een proefschrift zou willen schrijven, en zodoende toch de sluier een beetje zal oplichten.  Shalom Pront, 2017.

Invitatie voor de foto-tentoonstelling In memoriam: gedeporteerde en vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen 1942 – 1945. Deze wordt op woensdag 6 december om 16:30 geopend in het Ghettto Fighters’ House Musem (Beit Loachamei Haghettaot). Zie voor meer details de website van het museum.

De organisatoren van dit initiatief, Guus Luijters en Alice Pennewaard zullen daar aanwezig zijn. Hun tentoonstelling was eerder te zien in het Gemeentearchief van Amsterdam onder grote belangstelling en beide organisatoren gaven een jaar geleden een lezing over hun werk in beth Juliana.

Hun boek uit 2012 bevat de namen van bijna 18.000 kinderen die omgekomen zijn, en hun uiteindelijke bedoeling is om zoveel mogelijk van die kinderen ook een ‘gezicht’ te geven.

Herinnering aan het symposium van het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis der Joden in Nederland op de avond van 10 december en overdag op 11 december betreffende Ego-documenten in de Joodse geschiedenis. Tijdig opgeven aldaar.